Ludowy Kompromis

Lamsen

Igla

Był przygotowany na taką reakcję, więc jedynie zmrużył oczy słysząc robijające się szkło.
- Lekarz, lub co bardziej prawdopodobne, sanitariusz. Kto dokładnie nie wiem. Prawdopodobnie wtedy gdy nastąpiło pogorszenie i przed.

Yelonek

Igla

Przeniósł cały ciężar ciała na oparte o blat pięści. Myślał.
- Chodź. - powiedział i ruszył w stronę drzwi. Po chwili cofnął się o krok i wyjął z szuflady klucz. Ponownie ruszył w stronę drzwi i raz jeszcze cofnął się do biurka po binokle. Po wyjściu z gabinetu przeszedł zaledwie kilka kroków do pomieszczenia na wprost biura. Przekręcił dużym kluczem w zamku i odskoczyły potężne, metalowe drzwi do archiwum.
Poszukał ręką przełącznika światła, a po zapaleniu podszedł do jednej z półek.
- Jak nazwisko? Otkownikowa, tak? - jechał palcem odginając niektóre teczki. W końcu wyjął właściwą.
W międzyczasie Igla zauważył, że za jedną z dostawionych do południowej ściany półek znajdują się zamknięte na kłódkę przesuwane drzwi. Otwarcie ich w chwili obecnej było niemożliwe ze względu na zastawienie ich blisko toną teczek.
- Przyjęcie pacjenta dnia 7 marca 1983 roku. Stan wskazujący na okazjonalne zatracanie kontaktu z rzeczywistością i dostrzeganie obiektów nie mających podstaw do istnienia. Zalecono terapię z psychoterapeutą oraz terapię lekową. Trzymiesięczna terapia nie przyniosła rezultatów. Utrzymano terapię lekową ze sporadycznymi konsultacjami. Dnia 5 września 1983 roku zaobserwowano nagłe pogorszenie stanu pacjenta i całkowitą utratę kontaktu z rzeczywistością...
Na korytarzu rozległy się kroki i pukanie. Potonkin przerwał czytanie i wyjrzał.
- Pan do mnie?
- Da, da. Jest Jan? - słychać było głos Saszy.
- Da, tutaj. - otworzył drzwi i wrócił do czytania. -... z rzeczywistością... z rzeczywistością... Z dniem 7 września deklaruje się przeniesienie pacjentki na oddział intensywnej opieki pod ordynacją Griegorija Potonkina. Podpisano Josip Josipowicz Jaszka. I ten sam jest wpisany jako lekarz prowadzący terapie naszej małej.
Sasha stał z rękami założonymi na piersi podczas gdy ordynator przytrzymywał sobie okulary przeglądając podawane leki.

Lamsen

Igla

Skinął Saszcze głową i zerknąłdo teczki.
- Więc wiemy zapewne kto jest sprawcą. Co robimy?

Yelonek

Igla

Zastanowił się chwilę. Spojrzał znad binokli na sanitariuszy.
- Propozycje?

Lamsen

Igla

Wzruszył ramionami.
- Mam kilka propozycji. Wstrzyknąć mu psychotropy i zamknąć na cięzkim. Wsadzić do więzienia. Wysłać do szpitala na obrzeżach Mongolii. Nie wiem, która lepsza. Spojrzał na minę doktora, była bezcenna.
- No aaalbo go po prostu przycisnąć i wywalić, powiadamiając Izbę Lekarską żeby już nigdzie nie pracował z pacjentami. Wziął akta w ręce szukając czegoś ciekawego, lub przyglądając się drzwiom. Zapamiętał ich położenie i miał zamiar zoabczyćdokąd prowadzą, gdy wyjdą z gabinetu.

- Sasza? Jakieś sugestie?

Yelonek

Igla

- A jeśli to nie on? - zapytali niemal równocześnie.

Lamsen

Igla

- Sprawdzić sanitariuszy, popytać personel. Czy pracują sami, kiedy nie ma kontorli itd. No albo próbować dowiedzieć się od pacjentki ale raczej nie jest w stanie czegokolwiek powiedzieć.

Yelonek

Igla

Potonkinowi błysnęły oczy.
- Wiem.
Natychmiast wyszedł z archiwum i wrócił do biura. Odkopał telefon i zaraz po podniesieniu słuchawki nakazał zamknięcie drzwi. Ręką wskazał bałagan, zapewne mając na myśli "siadajcie".
Rozłożył przed sobą teczkę chorej i zerknął na ścianę w poszukiwaniu kartki z numerami. Wykręcił na tarczy numer. Oczekując na połączenie usiadł wygodnie, wziął ołówek i nakazał milczenie.
- Potonkin z tej strony, jest u was jeszcze towarzysz Josip Jaszka?..... Haraszo, proszę połączyć...
Poczekał chwilę kręcąc się na krześle.
- Da, Potonkin. Z intensywnej. Witam towarzysza.. Dzwonię w takiej sprawie... Da, owszem. Mogę otrzymać przebieg leczenia z ostatniego tygodnia? Szukamy przyczyn tak nagłego... Da? Aha... - oczy błysnęły starszemu ordynatorowi - A kto się wtedy nią zajmował? Szto? Jak to? To co wy tam macie za pier... Nie towarzyszu, mamy dosyć... trudną sprawę. Właśnie w kwestii Otkownikowej. Niet, nie jest agresywna. Mógłby towarzysz do nas przyjść.. da, do mojego biura. Pilne.

Odłożył słuchawkę.
- Był na urlopie. Na tydzień oddał ją pod opiekę stażystów. - powiedział krótko podpierając się na splecionych dłoniach.

Lamsen

Igla

Rozparł się na skrzypiącym krześle i zaczął machać nogą.
- No to szukamy dalej.

Yelonek

Igla:

Potonkin schylił się przypominając sobie o stłuczonej popielniczce. Wydobywając gdzieś z odmętów pod-biurkowych zmiotkę zgarnął wszystko na kupkę i zostawił na podłodze. Wyciągnął nowego papierosa i przypalił. W tym momencie zadzwonił telefon.
- Da? - buchnął kłąb dymu z ust - Da, przepuść.
Odłożył słuchawkę i przysunął sobie filiżankę po kawie. Strzepnął popiół do środka.
- Już idzie - powiedział.
Po około minucie faktycznie zapukano do drzwi, na co ordynator zareagował głośnym "pażałsta". Do pomieszczenia zawitał postawny, trochę tęgi mężczyzna pod pięćdziesiątkę. Twarz była mocno pokryta ciemnym zarostem i gładko łączyła się z włosami w tym samym kolorze. Znad wąsów wyróżniał się wielki nos, niczym odkopany na polu kartofel. Gdyby nie zadbany zarost, mężczyzna mógłby ujść za jakiegoś pijaczka.
- Szto eta wasz problem, towarzyszu? - drapał uszy chrapliwy, ciężki głos.
Potonkin wskazał dłonią na Smirzickiego. Josip obrócił głowę do sanitariusza ze spojrzeniem oczekującym wyjaśnień.

Lamsen

Igla

Wstał i założył ręce na piersi. Podjął zmęczonym głosem:

- Witam, doktorze. Podczas tygodnia gdy był pan na urlopie, kto zajmował się pacjentką Otkownikową?

Otrzymawszy odpowiedź, powtórzył to, co przed chwilą Potonkinowi. Cały czas obserwował twarz lekarza próbując wyczuć jego emocje i nastawienie do sprawy.

Yelonek

Igla:

- Stażyści. Kirył i ten drugi... mały... no... - pocierał nerwowo palce dłoni próbując sobie przypomnieć po czym pstryknął - Lew. Kirył i Lew. Do nazwisk nie mam pamięci, musiałbym zajrzeć do grafiku. W tej chwili są na przepustkach i pojechali do Mińska.
Na wieść o molestowaniu wytrzeszczył oczy, ale szybko wrócił do normalnego stanu.
- Skąd macie te przypuszczenia?
- Weszliśmy by podać leki. - odezwał się milczący Sasha - Siedziała, spokojnie. Zagadnęliśmy, spytałem czy jest 'gotowa'. A ona zaczęła się rozbierać.
Josip podparł na brodę na ręce opartej o drugą obejmującą go w połowie wysokości ciała.
- Hm. - mruknął - Ale to jeszcze niczego nie dowodzi. W końcu to wariatka.

Lamsen

Igla

Miał przemożną ochotę wyrzucić tego doktorka wpizdu przez okno z 10 piętra. Jednak szybko opanował się i powiedział:

- Obydwaj to widzieliśmy. Bardzo jednoznacznie widzieliśmy. Chyba, że macie, towarzyszu , to ostatnie słowo wypowiedział przeciągle i lekko pogardliwie, lepszą hipotezę. Zwłaszcza, czemu akurat wtedy jej się pogorszyło. Przypominam, że jesteśmy szpitalem a nie więzieniem.

Yelonek

Igla:

- Więc? - przerwał ciszę Potonkin.
Josip opuścił ręce do kieszeni fartucha. Nie zauważając żadnej reakcji ze strony ordynatora oddziału przypadków lekkich, Grigorij podniósł się z krzesła i wrzucił niedopałek do resztki kawy.
- W poniedziałek zbierze się spotkanie nadzwyczajne. Ci dwaj mają tu być. Dopilnujecie tego towarzyszu. - powiedział Potonkin tonem oznajmującym, nie pytającym.
- Wracajcie do swoich obowiązków albo spać, albo pić, czy co tam macie. Porozmawiamy jutro. - odezwał się gdy Josipa nie było już w biurze. Sasha kiwnął głową i ruszył do wyjścia.

Lamsen

Igla

Miał już wychodzić za Saszą, ale przypomniał mu się pacjent-żołnierz.
- A właśnie, Miedwiediew. Czemu on jest na zamkniętym? Przy jego obecnym stanie można go puścić. Chyba, że jest u niego coś, o czym nie wiem?

	Forum Earth 2092 Strona Główna -> Sesje zawieszone / тихий горб 1983	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5 Następny
Strona 3 z 5