Rozdział 2. Ocalenie.

Luthien

Tasza:

Jejeje! Mam cały cholerny plik dwudziestodolarówek! Czas na zakupy i imprezkę. pomyślała ironicznie. Wzięła dwa pudełka i poszła wraz z reszta do samochodu. Trochę dziwnie się czuła z taką ilością forsy poupychaną po kieszeniach. Nigdy nie widziała tak dużej kwoty naraz.

A ten jeszcze romansuje z paserem. Eh.

Yelonek

@

Buggs spojrzał na zegar z datą. Od kwadransa była sobota, czternasty czerwca.
- Nic nie obiecuje, ale najwcześniej w poniedziałek. Przez weekend zajęty jestem, chyba że macie zamiar wpaść na walkę w Axisie. Laski w bikini walczą i sporo kasy można zarobić. I poznać kilka osób. - zaproponował na odchodne - Idźcie, ja ogarne ten szajs. Może żółtek z góry wymyślił następny ruch.

Po wyjściu powitał was uśmiechnięty Tomasz natychmiast przejmując amunicję.
- Posprzątaliśmy, poukładaliśmy. Już się arsenał po podłodze nie wala, tylko wszystko w szturmowym w szafkach jest. Gratisowo wymyśliłem jeszcze, żeby pod ręką zawsze coś było, to w schowkach jest po jednej beretce. - wypiął dumnie kudłatą pierś - Tylko będę musiał jeszcze jakieś szafki dorobić... Albo pożyczymy trzeci samochód, bo w tych już powoli miejsc braknie.

Po małej prezentacji gdzie trzymana jest amunicja, a gdzie karabiny i zamontowaniu krótszej taśmy zapadła chwila ciszy, którą ponownie przerwał mutant.
- Gdzie teraz?

Lamsen

Kazik

Westchnął i spojrzał na więźniów.

- Kilka rzeczy. Pierwsza - napisz maila na PDA Sary, może Pawłowi przeszło. Druga - pojechać w jakieś odludne miejsce, wycisnąć z szumowin, co się da. Jakieś propozycje?

Czuł się dosyć zagubiony, nie wiedział za bardzo, czym się zająć. Wszelkie sensowne propozycje przywitał z otwartymi rękami.

Luthien

Tasza:

-Już mówiłam, że wypadałoby iść spać a dopiero później myśleć co robić. Ale fakt, trzeba znaleźć Pawła i przesłuchać tych jełopów bo tylko zawadzają. - wydukała i ziewnęła.

Yelonek

@

Tomasz przysiadł na podłodze w tylnych drzwiach otwartego vana oglądając PDA.
- Nic nie wiemy! - wrzasnął już przytomny jeden z podpalonych.
- W sumie to nawet zadzwonić bym mógł. - rzekł mutant ignorując poprzedniego.

Lamsen

Kazik

- Zadzwoń, jeśli go złapali, to nas mogą namierzyć. Zresztą, rób jak uważasz. Było mu wszystko jedno.
- Hmm proponuję, żeby dziewczyny z towarem i Dwójką pojechali gdzieś się przespać. W tym vanie i okolicy chyba nikt nie zaśnie dzisiaj. Spojrzał się ciepło na więźniów.

Rozejrzał się jeszcze po okolicy, czy nikt nie zwraca na nich uwagi, lub nie obserwuje. Również z okien. Podszedł wolnym krokiem do tego z więźniów, który się odezwał. Z dyndającym na plecach dragunowem, w kevlarze i z dobytą właśnie Berettą, starał się wyglądać zarazem zimno i groźnie. Przysiadł się na progu vana, patrząc na faceta, bawiąc się bronią. Badał jego reakcje, gdy lufa wędrowała w kierunku twarzy, krocza lub kolana.

- Co się stanie w ciągu najbliższych paru minut, zależy tylko od was.

Obrócił się i spojrzał na resztę. Widząc Czachę i pamiętając jego zachowanie, przewidywał harde zachowanie. Coż, nie będzie go gryzło sumienie, jeśli zrobi z niego przykład. Z tego co wiedział, to nie ból jest najgorszy. Najgorsze jest samo oczekiwanie na ból. Chociaż, może nie będzie musiał brudzić rąk.

- Mów co wiesz o Chesterfield. rzucił, nie kierując pytania do nikogo specyficznie. Patrzył gdzieś na horyzont.

Luthien

Tasza:

Odwróciła się i spojrzała uważnie na jeńców. Wyglądała jakby chciała podejść i powiedzieć coś do nich. Kiedy napotkała wzrok Kazika spuściła tylko głowę. Skutecznie odwiódł ją od zamiaru palnięcia złośliwej uwagi. Odwróciła się więc znowu do Tomasza.

-Ta. Zadzwoń do Pawła. - rzekła do mutanta. -Może odbierze. - dodała już z powątpieniem. -Albo nie. Sam mi daj to PDA. Idziemy. Niech oni się tu pobawią - wyciągnęła rękę i oddaliła się w stronę drugiego vana. Nie bardzo wiedziała gdzie mają pojechać, a Kazika samego zostawiać na tym zadupiu też nie chciała. Musieli być gdzieś w pobliżu.

Yelonek

Kazik:

Widząc grupowe PDA, Kazik szybko zauważył, że posiadany model znacząco się różnił od tego posiadanego obecnie przez Pawła. Może i obecny był nowszy, ale tamten wyglądał na bardziej poręczny i jednoczęściowy z ekranem w obudowie.

Po przedstawieniu propozycji Czacha zbierał się by parsknąć nonszalancko jednak przerwał mu ten pierwszy...

@

- NIEEEEEEEEEEEEEEEEEE! - zaskowyczało z vana i odbiło się echem po całej ulicy - PROSZĘ NIE! POWIEM WSZYSTKO! WSZYSTKO! NAPRAWDĘ! TYLKO NIC MI NIE RÓB! BŁAGAM!

Kazik:

Mina lidera grupy zasługiwała na sfotografowanie. Cechująca się ciągłym otępieniem morda Czachy osiągnęła właśnie apogeum z otwartymi ustami i oczami jak denka od kufli wlepionymi w swojego kamrata.
Aż dziw brał, że poprzez te wrzaski nie obudził się nadal drugi podpalony. Najwyraźniej szok był głęboki, albo znakomity z niego aktor. Grupowy informatyk w dreadach spuścił wzrok i wbił go w podłogę.

Tasza:

Bo drobnej konsternacji wywołanej jękami z pojazdu, Tasza mogła się skupić na PDA. Było to małe, składane urządzenie ze zwijanym i dotykowym ekranem z literkami "PDA COH. Po rozwinięciu sam ekran przypominał folię, która natychmiast pokryła się znaczkami, obrazkami i powitaniem "Witaj, Dr Logs". Po kilku dotknięciach opuszkami palców tejże folii udało się dotrzeć do zakładki "Kontakty", gdzie figurowała Sara tylko z tego powodu, iż wcześniej przysyłała email. Pod jej imieniem i pierwszą literą nazwiska znajdowało się 5 przycisków: "Zadzwoń", "Wyślij wiadomość", "Pokaż informacje", "Edytuj" i "Skasuj".

Luthien

Tasza:

Właściwie, to jęki Czachy ją rozbawiły. Obleśny typ sprawiający wrażenie nieustraszonego kwili jak mały spanielek. I jęczy na całą ulicę. Bosko.
Po rozwinięciu folii wzięła opcję 'pokaż informacje'. Po przeczytaniu [albo i nieprzeczytaniu] tekstu wzięła opcję 'zadzwoń'.

Mam nadzieję, że Paweł odbierze. Musi.

Lamsen

Kazik

Raczej nie spodziewał się tak szybkiego finału. Pytanie tylko, czy akurat ten wie coś ciekawego.

- Słuchamy niecierpliwie.

Kątem oka wpatrywał się w twarz i reakcje Czachy, próbując wywnioskować po nich o prawdomówności pierwszego 'złamanego'.

Yelonek

Tasza:

Informacje okazały się być wyjątkowo nikłe. Najwyraźniej Sara nie czuła żadnej potrzeby by uzupełnić swój publiczny profil. Opcja zadzwoń pozwoliła posłuchać sygnału na oczekiwanie, by zostać przerwana na zaledwie chwilę. Na ekranie wyświetliło się "połączenie zakończone. Czas trwania 00:00:01" nim Tasza zdążyła jakkolwiek zareagować.

Kazik:

Nerwowo przełknął ślinę i uciekł spojrzeniem od Czachy.
- Chesterfield to taka wieś kilka godzin drogi stąd gdzie pojechał nasz...nasz.. nasz znajomy by ze swoją ekipą wprowadzać w życie swoją ideę której Czacha nie kmini bo chodziło o wyłapanie ludzi pomagających psom z Konfederacji i przetestowanie na nich neuroresocjalizatorów które miały jechać jakoś niedawno albo dopiero będą jechać w konwoju przez to miasto tylko po to żeby powiększyć swoją ekipę i polować na ludzi z Konfederacji albo innych...
- Ścierwo... - wtrącił w recytację Czacha.
- ... którzy pomagają im by mieć spokój i odrobinę bezpieczeństwa za cenę swojej wolności...
- ..z ciebie jakich, kurwa, mało! - rzucił się w kajdankach lider przewracając przesłuchiwanego na bok.
- Zajebie! Zajebie cie kurwo jak tylko stąd wyjde! - rzucał się by trafić kapującego - Wsadzę cię w ten fotel i wysmażę ten jebany mózg na czarno!

Lamsen

Kazik

Z rozbawieniem obserwował scenę.

- Czacha, kochany. A kto powiedział, że stąd wyjdziesz żywy? Od początku nie byłeś przydatny.

Troskliwie pizdnął typa w łeb kolbą pistoletu. Otrzepał rękę z krwi i powiedział do gadatliwego:

- Powiedz o tym waszym znajomym. Kim jest, skąd go znacie ?

Luthien

Tasza:

Do kurwy nędzy! Czy on musi być takim patafianem i nie odbierać kiedy ja tego chcę?!

Spojrzała się z powątpieniem na vana, w którym Kazik zaczynał swoje wstępne tortury. Rozejrzała się po okolicy by sprawdzić czy są na pewno bezpieczni. Zadzwoniła znowu.

Yelonek

Kazik:

Czacha zamknął się na dobre wciskając brodę w dołek między obojczykami i patrzył się na oprawcę spode łba.
Przesłuchiwany szarpnięciem podniósł się i oparł o platformę. Wziął głęboki oddech.
- Żyleta. Nie znam imienia.. Naprawdę! - natychmiast dodał - Nie lubili się z Czachą. Jeden był za Konfederacją, drugi wierzył w idee pseudo rebelii. Czacha morduje mutantów i wierzy w czystość rasy więc stoi murem za 'czarnymi'. Żyleta chce życia we wspólnotach ale na jednakowym poziomie. Utopia jest podziałem na lepszych i gorszych, a każdy kto się temu podporządkowuje uważa tak samo. Nie chce się przyłączać do żadnego odłamu, bo ma własną wizję tego społeczeństwa. Ani regularna armia, ani fanatycy, ani tak zwani jeźdźcy ognia, którzy nie są żadną rebelią.
Przełknął ślinę.
- Puścicie mnie? - spytał niepewnie.

Tasza:

Najwyraźniej okolica była przyzwyczajona do takich dramatów, gdyż w żadnym oknie nie zapaliła się nawet żarówka. Inny dylemat stanowiło, czy mieszkańców stać było na takowe żarówki.
Tym razem połączenie zostało odrzucone bez odbierania.

Lamsen

Kazik

Wyszedł z vana i chwilę przetrawiał uzyskane informacje. Podszedł do Taszy.

- Nie odbiera? Wyślij mail.

Wrócił do samochodu i więźniów. 'Przesłuchania' część dalsza. Stało się o wiele przyjemniejsze, gdy nikt nie przeszkadzał.

- Jeśli dowiem się wszystkiego, co chciałem - to tak. Skąd wiedział o transporcie Konfederacji?

	Forum Earth 2092 Strona Główna -> Sesje zawieszone / Chesterfield obiecane	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 14, 15, 16 ... 21, 22, 23 Następny
Strona 15 z 23