Rozdział I. Exodus

Wania

Archie

Wzruszył ramionami na ten komentarz.
- Jak chcesz. Jutro będzie i tak z nami wylosowany, więc będziecie mieli więcej czasu na czułości. A dziś może byłby wdzięczny za informację i miał czas się przygotować?

Yelonek

Alex

Warknął na myśl o spędzaniu nawet minuty z "panem marudą, niszczycielem dobrej zabawy i uśmiechów dzieci", a co dopiero na wspólną tułaczkę z nim.
- Jego wdzięczność będzie taka, że jeszcze cię ogołoci z zapasów i wmówi ci, że na tym dobrze wyszedłeś. A potem opchnie je z podwójnym zyskiem.

Wstał i zrzucił z siebie kołdrowe burrito, a następnie poszukał spodni i koszulki.
- Możemy spróbować, ale ja już wiem jak się to skończy.

Otwartą dłonią wskazał kierunek do drzwi i ruszył za przybyszem.
- Jak cię zwać w ogóle?

Wania

Archie

- Jestem Archie, ale jak chcesz, możesz mówić mi Daz. - odparł i skierował się do wyjścia.

Lamsen

Lara

Zza otwartego okna poczty dolatywały ją pojedyncze słowa rozmowy chłopaków niesione wieczornym wiatrem.

Psy po szarpnięciu smyczą usiadły na asfalcie i patrzyły się na nią ciemnymi oczami, przekręcając głowy gdy wydawała komendy.

- Dobry wieczór, panienko. - usłyszała niespodziewanie zza pleców. Zaskoczona, odwróciła się. Psy podbiegły machając ogonami, do Szeryfa Meyersa, który mimo wieku nadal potrafił poruszać się niemal bezszelestnie. Może to nawyk sprzed lat...? Najprawdopodobniej po prostu przechodził ulicą podczas wieczornego obchodu. Przesunął na plecy przewieszoną przez ramię strzelbę i schylił się poczochrać psy, które były bardzo zainteresowane zapachem jego płaszcza i wsadzały nosy w rękawy. Mężczyzna nosił się typowo dla południowego zachodu, z którego podobno pochodził. Spod kowbojskiego kapelusza widać było siwe włosy, imponujące wąsy tegoż koloru, i czujne oczy stalowego koloru.

- Trudności z zaśnięciem? - zagadał do niej.

Aenyee

Lara

- Dzień dobry szeryfie. A i problem z zaśnięciem, a i ojciec dał mi dwa psy na własność, więc nie mogłam się powstrzymać iść z nimi na spacer i trochę z nimi potrenować. Zresztą trochę się stresuje przed jutrem i losowaniem...

Lamsen

Lara

Meyers pokiwał głową, i współczującym tonem odpowiedział:
- No tak, niepewność i lęk przed podróżą. Strach ma tylko wielkie oczy, samemu jest ciężko wytrzymać i przeżyć. Znajdź grupę do podróży, pustkowia są niebezpieczne... Ale miasta... To inna historia. Zachmurzył się i milczał chwilę w zamyśleniu. W końcu, po chwili, podjął: - Bądź czujna, i nie ufaj nikomu. A jakie masz plany? Jakiś kierunek podróży?

Aenyee

Lara

- Na razie to mam nadzieję, że jeszcze dane będzie mi spędzić jeszcze czas tutaj, z rodziną. Coś tam umiem, ojciec mnie uczył fachu, ale chciałabym umieć więcej. Wstępnie myślałam, że gdyby, tfu tfu, wypadło na mnie, to Maxwell wydaje się dobrym początkiem podróży.

Lamsen

Lara

Szeryf pokiwał głową.
- To dobry kierunek, zwłaszcza dla rzemieślnika. Mają trochę handlu i karawan. Obok drogi 210 na wschód rośnie paskudne zielsko, lepiej się od niego trzymać z daleka. No, a co słychać u starszego Godefroya? - zagadał.

Archie, Alex

Częściowo zasłonięte okno na piętrze dawało widok na placyk i ulicę przed budynkiem. Podchodząc do klatki schodowej zauważyli, ze Lara rozmawia z szeryfem. Psy korzystały z chwili spokoju i podlewały okoliczne ogrodzenia.

Yelonek

Alex

Wychodząc podłączył swoje fafnaście potykaczy i szyberdzieści siedem alarmowych rabanocosiów, a następnie przekręcił wszystkie naście zamków na masywnych drzwiach z dykty i zasunął kratę przewlekając przez nią gumową blokadę rowerową.

- Good to go. - oznajmił po zamknięciu twierdzy. - Nawet mysz się nie prześliźnie.
Udawał, że nie widzi jak górny zawias drzwi trzyma się na słowo honoru i resztkę zaschniętego smaru.

Widząc przed wejściem dwa duże psy puścił Archiego przodem. Za często słyszał, że psy lubią kości, a ostatnio prowadził dietę na redukcję masy.

Wania

Archie

- Super, więcej psów - mruknął.
Wyszedł na zewnątrz i skłonił się lekko szeryfowi.
- Bry, panie władzo - zaznaczył swoją obecność, by nie wydawać się zbyt podejrzanym. Rzucił jeszcze okiem czy kto inny nie pałęta się po ulicach.

Aenyee

Lara

Stwierdziła, że jeśli Archie się do niej nie odezwie, to nie będzie się przyznawać, że go zna i że tutaj z nim przyszła. Miała nadzieję, że ten też zabłyśnie intelektem i zrobi tak samo.

Odpowiedziała szeryfowi:
- A jakoś się wiedzie. Na nasze wyroby zawsze ktoś się znajdzie, całe szczęście. A i dwa mioty mieliśmy jakiś czas temu, te dwa gamonie właśnie z niego są, więc też było co robić. Mam wrażenie, że bardziej przeżywa to jutrzejsze losowanie niż ja.

Lamsen

Wszyscy

Meyers otwierał usta by odpowiedzieć dziewczynie, jednak zamiast tego obrócił się w kierunku budynku poczty, gdzie zza drzwi wyłoniło się dwóch młodych mężczyzn.
Milczał chwilę śledząc wzrokiem nowoprzybyłych, gdy przemierzali ścieżkę od budynku do ulicy. W odpowiedzi skinął Archiemu głową, po czym widząc idącego za nim Alexa, spytał po chwili:
- Panowie wychodzą na imprezę, w taki wieczór?
Widoczna część ulicy była pusta - o tej porze mieszkańcy zazwyczaj kładli się spać, żeby wstać o wschodzie słońca.

Wania

Archie

Wzruszył ramionami.
- Pewnie, trzeba świętować, to może być ostatnia noc w tej pięknej mieścinie.
Skinął szeryfowi głową i gestem dał znać Alexowi by prowadził do domu elektryka.

Aenyee

Lara

Obserwowała gdzie idzie Archie z Alexem, aby potem do nich dołączyć. Musiała jednak zrobić to tak, aby szeryf nie nabrał podejrzeń. Czekała na jego ruch, czy odpowie na jej odpowiedź a propos jej ojca czy co zrobi.

Yelonek

Alex

Otworzył usta by się już rozgadać na pytanie szeryfa, jednak nadający kierunek Archie przypomniał mu, że czasem lepiej zawrzeć gębę. Uśmiechnął się tylko do stróża i ukłonił udając uchylenie nieistniejącego na głowie kapelusza. Następnie prowadził dryblasa do Przetwornika.

	Forum Earth 2092 Strona Główna -> COV 2025	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 7, 8, 9 ... 17, 18, 19 Następny
Strona 8 z 19