Rozdział I. Exodus

Yelonek

Alex

Zgodnie z poleceniem usiadł i obserwował burmistrza. Próbował dopatrzeć się jakie leki przyjmuje, ciekaw czy może niektóre rozpozna. Na dobrą sprawę, nie znał jego choroby.
Zapytany, w poważnym tonie odparł zgodnie ze swoim przekonaniem i wiedzą.
- Oprócz rosnących podejrzeń do tego, że losowania są odgórnie ustawione i bezsensownej próbie zamachu na życie Przetwornika to nie.

Popatrzył na dogorywającego. W swoich myślach uważał go za mitomana bawiącego się w kształtowanie społeczeństwa banicją wedle swojego widzimisię. Nie czuł do niego sympatii, ale po prawdzie niechęci również. Był mu zupełnie obojętny.

- Po co tu jestem? - spytał prosto z mostu.

Lamsen

Alex

Buteleczki i kroplówki miały dobrze widoczne nawet w półmroku oznaczenia, wypisane ręcznie ciemnym tuszem na białej naklejonej kartce na każdym, nawet pokrywając fabryczne oznaczenia pod nimi.
Dostrzegł całkowicie nieznajomie brzmiące nazwy: pentobarbital, amethopterin, cyclophosphamide, symbicort rurbuhaler, levoxa, β2-mimetic, N-acetylcysteine, oraz lepiej mu kojarzone:
Diacetylmorphine - półsyntetyczny opioid majacy 3–5 krotnie silniejsze działanie przeciwbólowe w przypadku podania dożylnego niż morfina. Zwany także heroiną, albo chasing the dragon.
Mitomycin - inhibitor replikacji DNA wiążący się kowalencyjnie z matrycą DNA. Nie był pewny co ta definicja w ogóle znaczy, ale brzmiało wystarczająco mądrze na długi wykład i dlatego to zapamiętał przy jakiejś okazji.
No i stary dobry Ibuprofenum – niesteroidowa pochodna kwasu propionowego o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Czyli panaceum na kaca i katar.

Przezroczysty kabelek idący od maski podłączony był do psyczącej lekko wielkiej, spawalniczej butli z koślawym napisem O2, na której był przykręcony do zaworu jakiś reduktor przepływu sterowany pokrętłem.
Tak czy inaczej, porcja zgromadzonych tu leków starczyłoby na samodzielny posiłek.
Zdał sobie sprawę, że wielebnego nie widział publicznie jakoś od niemal tygodnia, nawet w kościele. Skojarzył iż wcześniej wydawał się bardziej zdziadziały, ale wszyscy składali to na karb postępującego wieku albo stresu związanego z pełnionymi funkcjami.

Hill, gdy usłyszał odpowiedź Alexa na zadane pytanie, uśmiechnął się lekko i wygodniej ułożył na poduszce, nie przerywając rozmówcy wypowiedzi i utrzymujac badawczy kontakt wzrokowy. Wziął głębszy oddech z maski i zsunął ją na podbródek gdy zaczął mówić:
- Próba zabójstwa w wyniku pobudek zasługujących na szczególne potępienie to odrażający występek za które Leopold i ci co go do tego pchnęli zostaną sprawiedliwie ukarani. - jego twarz wyrażałą pogardę.
- O Losowaniu zaraz porozmawiamy w większym gronie. Ważniejsze jest owszem, dlaczego teraz i tu się znalazłeś. Jak widzisz, moje dni są policzone. - kiwnął głową na kapiący dozownik podwieszonej kroplówki, której przewód znikał pod bandażem w jego przedramieniu.
- Muszę więc zadbać o dalsze losy Collins. W skrócie, moim zdaniem jesteś najlepszym kandydatem aby objąć przywództwo w naszym wyjatkowym miasteczku. - uśmiechnął sie.

Gdy mówił kolejne zdania, od czasu do czasu przerywał na oddech tlenu z maski, albo na łyk wody z bidonika zwieńczonego słomką.

Wania

Archie

- Jasne, pewnie, czemu nie. - rzucił, ale jakoś bez entuzjazmu. W sumie było mu wszystko jedno. Mógł być bodyguardem na tym etapie, a jak go nowy pracodawca zirytuje, zawsze może go lutnąć w łeb i przywiązać do drzewa. - A po co tam idziemy? Wolę wiedzieć w co się pakuję, chociaż orientacyjnie. I pokrywasz koszty gearu - zaznaczył rozmówcy.

Yelonek

Alex

Wstał i patrzył po przedmiotach z zaciekawieniem. Niektóre buteleczki pozwolił sobie brać do ręki i odkładać na miejsce.
"Jak taka ledwo trzymająca się życia istota mogła rządzić całym miastem" pomyślał. "Wystarczyłoby nakryć mu twarz poduszką, albo zakręcić tlen... I by zgasł. I to nawet wobec kogoś takiego jak ja."
Od myśli odgonił go widok ibuprofenu. Zasłaniając ciałem swoje działania przed leżącym wziął lek do ręki, a następnie bez odkładania, wziął do ręki inny, który to już po teatralnym obejrzeniu odstawił na miejsce uprzednio chowając główną znajdźkę w wewnętrznej kieszeni marynarki.

- Muszę więc zadbać o dalsze losy Collins. W skrócie, moim zdaniem jesteś najlepszym kandydatem aby objąć przywództwo w naszym wyjątkowym miasteczku.
Alex parsknął słyszalnie i odwrócił się do leżącego. Po pierwsze, głównie czuł niechęć wobec konającego człowieka. Po drugie, nie wierzył w ani jednego słowa przez niechęć. Po trzecie, jego własna samoocena i to jak traktowali go mieszkańcy utwierdzała go w przekonaniu, że właśnie wciska mu się bycze gówno prosto w uszy.
- Aha - podsumował dotychczasowe farmazony, ciekaw poniekąd ich podstaw.

Aenyee

Lara

Widząc jak chłopak przeskakuje furtkę i biegnie w kierunku warsztatu zwątpiła w jego instynkt przetrwania. Gdyby jakiś pies był luzem, to krzyk chłopaka byłoby słychać w promieniu 100km. A jeszcze by pewnie czymś zwierzaki zaraził.

Chwilę musiała przetrawić to jedno, długie słowo, które z siebie wydobył, aby rozszyfrować o co chodzi. Udała zdziwioną i odpowiedziała mu:
- A to fajnie, że wiesz. Bo ja nie wiem. O co chodzi? I skąd masz takie informacje?

Lamsen

Alex

- Nie ruszaj, bo zrzu… – zaczął chory.
Upuszczona przez Alexa buteleczka z Ibuprofenem z głuchym stuknięciem odbiła się od półki niżej, od jego kolana, od komódki niżej, i puknięta kicksave’m buta z grzechotem poturlała się pod mebel.
Gdy hałas ustał, Hill równie teatralnie westchnął.
Skrzypnęły uchylone drzwi, przez które zaniepokojony Marks wetknął głowę do środka z pytającym spojrzeniem adresowanym do burmistrza.
- Spokojnie, nic się nie dzieje. A ty siadaj na dupie i ręce w kieszeniach – warknął do Alexa.
Gdy ten usiadł, a za gliną zamknęły się drzwi, Hill kontynuował swoim monotonnym głosem kazaniowym:
- Tak, też mnie to zaskoczyło. Miasteczko musi być w takim razie w czarnej dupie, nieprawdaż? – z oczu przymkniętymi woskowymi powiekami wyskoczyły jednak ogniki rozbawienia, zabarwiając nieco jego chrapliwy głos. Trochę upajając się własnym wywodem, ciągnął:
- Oczywiście, nie teraz tak jak stoisz. Masz tutaj image pierdoły, sieroty w każdym względzie, upierdliwca, i słabeusza. Nie masz rodziny, znajomości, ani majątku. Wyuczonego zawodu, umiejętności, talentu. Jesteś pacyfistą, co przy Twoich warunkach oznacza jedynie, że jesteś nieszkodliwy. - wymieniał beznamiętnie.
- Ale… masz gadane. Próbujesz manipulować ludźmi. Bardzo niewprawnie i z gracją Leopolda, ale się wyrobisz z czasem. Może. Nie reprezentujesz żadnej okolicznej frakcji, ani wewnętrznej koterii, co oznacza dla Colllins względną neutralność. Więc, moim zdaniem, jesteś przyszłym zawodowym politykiem. A tego potrzebujemy. Może już nie teraz, ale za parę miesięcy czy rok.
Spytał jeszcze:
- Jesteś religijny, synu?

Archie

Finley spojrzał na niego z powątpiewaniem i odpowiedział:
- Ty jesteś handlarzem, ja jestem handlarzem. Moja propozycja nie ma ale, nie zamierzam tracić czasu na negocjacje, nie będziemy udawać zdziwienia do pierwszej propozycji. Towaru nie oferujesz, więc o żadnych zaliczkach nie będzie mowy.
Wstał i poprawił szpej.
- Komuś innemu bym odpowiedział „chuj Ci do tego”, ale stymulanty wprawiły mnie w dobry humor. Maxwell to osada szumnie zwaną targową, bo co tydzień zjeżdżają się tam okoliczni i wędrowni handlarze na geszefty. Z grubsza spokój od dziczyzny i bandyterki, trochę wolnych nieruchomości, bar z żarciem i bimbrem, niskie podatki. Więc zamierzam otworzyć tam warsztat, żeby mieć pod ręką i klientów, i nieskażone żarcie z Collins niedaleko.
Pokręcił karkiem na boki, aż chrupnęły kości.
- Więc?

Lara

Zanim skończyła zdanie zauważyła, że Młody nie jest już skupiony na niej, tylko z zaciekawieniem oglądał narzędzia w garażu i różne półprodukty wiszące albo walające się w pomieszczeniu. Wyglądało to, jakby ciężko mu skupić uwagę na dłużej w jednym miejscu.
- Brian James Donner jestem. – rzucił półgębkiem.
Lara skojarzyła, że w ciągu ostatniego kwartału pochowali trzech członków rodziny z tym nazwiskiem. Stary dziadek, chyba Stephen, zmarł z przyczyn naturalnych. Jego rodzice, Brennan i Laura, zatruli się starą konserwą. Taka była oficjalna wersja przynajmniej, ale plotki sugerowały zbyt duży zbieg okoliczności, dla takiej małej rodziny, w tak krótkim czasie.
Starsi miasteczka wydali decyzję, że Brian jest na tyle samodzielny żeby samemu zostać w domostwie i nie szukali mu żadnej kurateli. Sprzeciw sieroty był w tym względzie jednoznaczny. Młody często wypuszczał się w wolnej chwili poza Collins i przeszukiwał okoliczne ruiny w poszukiwaniu czegoś na sprzedaż. Chłopak sprawiał wrażenie zadowolonego z życia, ale wiodło mu się ogólnie kiepsko.

Słysząc jej pytanie, parsknął:
- Co byłby ze mnie za dziennikarz, jeśli zdradzałbym swoje źródła? Powiem Ci już na zewnątrz.

Aenyee

Lara

Spojrzała się na niego i tak trochę z ironią w głosie odpowiedziała:
- Wiesz, co byłby ze mnie za głupi człowiek, który by po takiej gadce chciał gdziekolwiek iść. Może wzbudziłeś moje zainteresowanie tą wypowiedzią, ale nie ciekawość. Próbuj dalej. Ty przyszedłeś do mnie, nie ja do Ciebie.

Wania

Archie

- Towarów może nie mam, ale posiadam pewien unikalny zestaw umiejętności... Dobrze, panie Finley. Masz pan spółkę - odparł kupcowi. - Oczekuje ino dobrej kompensacji, for services rendered.

Maxwell brzmiało jak każdy kierunek na ten moment. Mógł iść i tam najpierw.

Yelonek

Alex

Posłuchał misternego planu, w który nadal nie dowierzał. Nie, że była to kwestia jego samooceny, wręcz przeciwnie. Parokrotnie we własnych myślach zakładał scenariusz, że powróci do miasteczka w glorii i chwale, okrzyknięty jako bohater, byle tylko dano mu się wykazać. Patrząc jednak na konającego starca, który uczynił ich dom takim jakim chciał, ukształtowawszy ludzi na bezmyślne owce, zaczynał odczuwać nawet pogardę do jego stworzenia.
- Skąd myśl, że w ogóle chciałbym tu wrócić? - zapytał prosto z mostu.

- Jesteś religijny, synu?
Pochylił się i spojrzał na umierającego znad swoich okularów.
- A ksiądz jest? - odpowiedział pytaniem na pytanie, czekając na odpowiedź.
- Wielebny wierzy, że to dzięki Bogu jeszcze żyje? Czy lekarzom, którzy to wszystko ogarniają? - mówiąc "to" wskazał całą aptekę i aparaturę.

Lamsen

Alex

- Skąd myśl, że w ogóle chciałbym tu wrócić?
Hill z wyższością na bladej twarzy wydmuchnął szybciej powietrze nosem.
- Tydzień czy dwa na Pustkowiach poza murami Ci to szybko wyjaśnią. Czysta żywność i woda to luksusy dostępne bardzo nielicznym, po które chętnie wyciągają łapska.

- A ksiądz jest?
- Czy jestem religijny? Głupie pytanie, skoro reprezentuję tutejszy kościół.
- Wielebny wierzy, że to dzięki Bogu jeszcze żyje? Czy lekarzom, którzy to wszystko ogarniają?
- A widzisz, tutaj jest ciekawsza rozmowa. Bowiem wiara w Boga, a religijność, to dwie różne sprawy, niekoniecznie nawet powiązane.

Lara

Brianowi mina nieco zrzedła, jakby miał strzelić focha. Po chwili milczenia, kopnął jakiś kamyk na zewnątrz i odpowiedział:
- No niby tak... Dorośli dużo gadają gdy myślą że wszyscy siedzą w domach po nocy i śpią. A kto spaceruje po Collins w nocy? Szeryfowie. A ja chodzę i słucham.

Yelonek

Alex

- A widzisz, tutaj jest ciekawsza rozmowa. Bowiem wiara w Boga, a religijność, to dwie różne sprawy, niekoniecznie nawet powiązane.
- Brzmi jak przepustka do wymówek, czemu postępuje się odmiennie niż naucza.

Lamsen

Alex

- Nie odpowiedziałeś na moje pytanie. - dał do zrozumienia, że nie będzie prowadził rozmowy w tym kierunku.

Yelonek

Alex

Wziął wdech.
- Wielebny pyta o kwestię będącą dla niego imperatywem. Sam wielebny wytknął dualizm kwestii, będącej w swojej naturze dla niego retoryczną, podczas gdy dla laika alienującego się od strefy sacrum, obserwującego jedynie entropię cywilizacji zarówno ogólnej jak i lokalnej, udzielenie odpowiedzi we wcześniej wspomnianej kwestii może otrzeć się o absurd. Sprowadzając się jedynie do semantyki pytania, może ono dotyczyć samych zachowań behawioralnych, mających w antropologicznym ujęciu właściwości rytualne... - jeśli do tej pory klecha nie odważył się mu przerwać, na co poniekąd liczył próbując wytrącić go z równowagi, dodał na dobicie: - Tak, w tym ujęciu jestem osobą religijną. Wstaję i chodzę spać o tej samej godzinie, a nawet defekuję zgodnie z zegarkiem.

Lamsen

Alex

Hill tylko przewrócił oczami.
- Pretensjonalną i kuglarską erystyką zasłaniasz swoje wrażliwe ego aby tylko nie odpowiedzieć wprost, co świadczy o braku pewnosci siebie. Stawiasz sztucznie wydumaną konstrukcję logiczną, której rzekoma złożoność zrobi wrażenie tylko na prostaczkach. Którzy i tak wezmą Cię za bufona, zasłuzenie ignorując przekaz. Musisz dostosować się do poziomu odbiorcy.
„Maryjo, Ty jesteś krzewem, jaki oglądał Mojżesz pośród niespalającego ognia, którym był Syn Boży. On przyszedł i zamieszkał w Twoim wnętrzu, a ogień Jego boskości nie strawił Twego ciała. Módl się za nami, o Święta!”. - perorował z pamięci.
- Jeśli religię widzisz jako kaganiec, a nie jako trzy tysiące lat doświadczenia w prowadzeniu mas, to jednak religijny nie jesteś. A czy masz Boga w sercu?

Yelonek

Alex

"Że też mu oddechu starczyło", pomyślał będąc bardziej zdziwiony tym faktem, aniżeli zdolnością składania zdań przez starca który, bądź co bądź, rządził miastem. Poprawił okulary na nosie.
- Owszem, widzę religię jako kaganiec i smycz do prowadzenia mas. Nie powiedziałem natomiast, że to coś złego. To już wielebny sam sobie dopowiedział przyjmując założenie oparte na domniemaniu, nie na fakcie. A, że uważam się za człowieka faktu, jednakowoż wymienionego Boga w sercu nie mam.

	Forum Earth 2092 Strona Główna -> COV 2025	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... , 17, 18, 19 Następny
Strona 18 z 19