Rozdział I. Exodus

Wania

Archie

Wiedza o pułapce była pierwszym krokiem do jej ominięcia. Pokazał ją towarzyszce, by w nią nie wpadła i sam umiejętnie ją ominął.
- To tu znajdziemy tego Alexa? - upewnił się.

Yelonek

Alex

Nim umościł się wygodnie dupą do góry, sprawdził jedynie czy okulary leżą w zasięgu ręki. Wnioskował, że i tak nie ma gdzie się spieszyć, więc zamierzał cieszyć się spokojnym snem ile bozia da. Jeśli miał zostać wylosowany, podobny komfort nie czekał go zbyt szybko.

Aenyee

Lara

- Chyba tak... Idź sam, ja z futrami się tam nie pcham. A jakby była potrzeba to błyskawicznie będą zaraz obok Ciebie, nawet mrugnąć nie zdążysz. Będę w bezpiecznej odległości, potrenuje z nimi coś, to może ludzie nie będą podejrzliwi. Bo chyba się rzucam z nimi w oczy, zwłaszcza o tej porze? - zwróciła się do Archiego i zaczęła powtarzanie z psami podstawowych komend, ale tak, aby mieć chłopaka i jego poczynania cały czas na oku.

Wania

Archie

Wszedł po schodach na piętro i zastukal do drzwi, które wydawały się należeć do mieszkania z uchylonym oknem. Stukal aż do skutku.

Yelonek

Alex

Kichuj, pomyślał. Do tej pory odwiedzali go tylko trolle, bezdomni, jehowi albo szeryf, sprawdzający czy Alexowi się nie zmarło.

Nałożył okulary na twarz i obrócił się na łóżku na plecy.
- Kogo niesie? - wrzasnął. Pamiętał o swoim pierdylionie rozstawionych potykaczy, a nie do końca zamierzał mieć na sumieniu niewinną, acz nachalną, duszę.

Wania

Archie

- Alex Post? Musimy porozmawiać. O losowaniu. Myślę że będziesz zainteresowany. - rzucił przez zamknięte drzwi. Starał się brzmieć naturalnie.

Yelonek

Alex

- No jest jutro. I co w związku z tym? - krzyknął leżąc jeszcze na łóżku.
Finalnie zdecydował się wstać, owinięty w derkę jak naleśnik i podreptał w stronę drzwi, uprzednio odpinając linki pojedynczych potykaczy na swojej drodze. Zdecydował się nie odbezpieczać prowizorycznej pułapki z drzwi i je jedynie uchylił.
- Czego? - spytał grzecznie dociskając palcem okulary do nasady nosa żeby lepiej widzieć rozmówcę przez szczelinę.

Wania

Archie

-A co jeśli bym powiedział ci, że zostaniesz wylosowany? Z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością. - odparł w stronę szpary w drzwiach. - Próbuję rozkminić kto ma interes w tym by nas, dziewczynę z psami i jeszcze jakiegoś gościa wyekspediować z wiochy. Podpadłeś komuś ostatnio?

Yelonek

Alex

Próbował zebrać w świeżo rozbudzonej głowie treść wypowiedzi gościa po drugiej stronie drzwi.
- Co? - rzucił krótko.
Po chwili zdecydował odbezpieczyć i odblokować drzwi. Przyjrzał się sceptycznie komuś, kogo zaczynał uważać za foliarza, a następnie wydreptał jako ścieżkę powrotną do łóżka jako burito z derki i okularnika. Usiadł na krawędzi, gestem dając do zrozumienia by przybysz się rozgościł.

- To zależy co rozumiesz przez 'podpaść'. Antypatia jest uczuciem powszechnym i wielokrotnie irracjonalnym chociaż zdarzają się przypadki podświadomego wyczuwania zagrożenia od jednostek sygnalizujących pejoratywne zamiary za pośrednictwem mowy ciała lub wątpliwej szczerości okazywanej wokalnie przez niepewność przekazywanej myśli. Zdolności poznawcze w takich przypadkach mogą zawodzić na poziomie aktywnego rozumienia rzeczywistości, jednak kogniwistyka bierna uruchamia w takiej sytuacji mechanizmy znane powszechnie jako odruchy walki lub ucieczki, a w tym przypadku niechęci lub agresji. Przyczyną takiej reakcji może być konflikt ego, superego i id w naturalnym kontakcie z jednostką równorzędną, silniejszą w jakimś aspekcie bądź słabszą.

Zamyślił się na chwilę, jakby wytrącony z szyn swoich myśli.
- Dlaczego wskazanie wymienionych osób na losowaniu ma przynieść zysk z perspektywy negatywnej?

Wania

Archie

Słuchał osłupiały potoku słów zawiniętego w pościel okularnika, jednocześnie rozglądając się po pomieszczeniu.
- Ja tam nie mam problemu. I tak zbierałem się do opuszczenia tej nory, a teraz przynajmniej rozwiały mi się wątpliwości. Jednak sama idea ustawionego losowania... Zastanawiam się jak na tym skorzystać. I czemu za tego typa dają taki szmal? I kto?
Pokazał mu skopiowane notatki. Z mapą się wstrzymał.

Lamsen

Lara

Po krótkiej wymianie zdań patrzyła, jak Daz znika za drzwiami we wnętrzu budynku.

Psy z początku chciały iść dalej i ciągnęły smyczami, jednak zachęcone do zabawy zaczęły dokazywać. Poza reagowaniem na swoje imiona, nie reagowały na wydawane komendy.

Daz

Pchhnął skrzypiące drzwi i znalazł się w pachnącym spleśniałą książką wnętrzu, gdzie poustawiane bez specjalnej logiki krzywe regały robiły za prowizoryczne ściany, a stosy papieru i kartonów za bandy. Graffiti pokrywało każdą możliwą powierzchnię we wnętrzu startego budynku i wszystkie sprzęty jakie się w nim znajdowały.

W półmroku odnalazł schody i wspiął się na górę. Mijał kolejne zagracone pomieszczenia, idąc w kierunku odrobiny światła rzucanej pod szczelinądrzwi na końcu.

Obraz sypialni nie odstawał od reszty budynku, niestety właściciel nie miał pasujących wnetrzu tatuaży.

Alex

Okazane notatki zawierały następujące zdania:

- kukurydza suszona, 10x100
- suszona wołowina, 10x1
- olej kukurydziany, 5x2
- połowa z konfiskaty, bez narzędzi i urządzeń
rozliczenie 4 maja

Aron,
W Des Moines nie ma leku. To miejsce to anarchistyczna ruina, wszystko rozszabrowane. Patrol ledwo wrócił. Za jakiś czas spróbujemy w Ames.
Gabriel.

Z racji, że interesował się wszystkim i wszystkimi, od razu skojarzył osoby z listy: Larę od hodowli psów i wyrobów skórzanych, swojego rozmówcę ze sklepu z bronią, oraz Przetwornika. Wprawdzie nazwisko Post nie było jego własnym, natomiast dobrze określało osobę o danym imieniu względem aktualnego miejsca pobytu.

Aaronów było w miasteczku kilku, ale tylko jeden pisał się przez jedno "A"... Pastor. Gabriela nie kojarzył.

Wszyscy

Usłyszeli dziewięć uderzeń dzwonu z pobliskiego kościoła.

Yelonek

Alex

- Jak to bezużyteczny?! - uniósł się, poniekąd kontent, że wykreślono 'wkurwiający'. - To ci niewdzięczne gałgany szubrawe. Aaaah! - rzucił w złości w kąt zużytą niekoniecznie-do-kataru chusteczką. - Ja chciałem im pomóc! Ruszyć się i poświęcić dla tych pożalcie się bogowie różnych wyznań ignorantów! Znieść wszelaką wiedzę jaką znajdę i dzielić się z nimi dla wspólnego dobrostanu!

Wstał w złości rozwijając pieroga. Zrzucona pościel częściowo zaplątała mu się w nogi, w wyniku czego nerwowo zaczął kopać materiał ukrywający krawędź łóżka. Gdy ból ostudził złość, przysiadł do analizy pozostałych notatek.

- Nie chodzi o Przetwornika, tylko o jego towar - oświadczył. - Trzyma łapy na dobrym sprzęcie, do którego dyktuje ceny z kosmosu. Sęk w tym, że nie ma osoby, która potrafi ogarnąć nadchodzące sprzęty albo mają już zastępcę, o którym nie wiem.

Aenyee

Lara

Spróbowała skupić psy na sobie smakołykami, jeśli to nie podziałało, to każdego szarpnęła raz, a porządnie, żeby ich mózgi zaczęły z powrotem działać.

Jakoś nie miała ochoty iść za Dazem, poczeka na niego na zewnątrz, chyba, że coś będzie wskazywało na to, że potrzebuje on pomocy.

Wania

Archie

- To skoro przyjdzie nam podróżować razem, to może trochę tego dobrego sprzętu przetwornika warto zabrać ze sobą? Znasz go, może pójdziesz ze mną do niego? Co ty na to? zapytał.

Yelonek

Alex

Skrzywił się na myśl o wizycie.
- To nie będzie chyba dobry pomysł. Nie powiem, żebyśmy się specjalnie... lubili.

	Forum Earth 2092 Strona Główna -> COV 2025	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 6, 7, 8 ... 17, 18, 19 Następny
Strona 7 z 19