Prolog: Teoria Wielkiego Wybuchu

Aenyee

Becky

Pozwoliła się odezwać w sprawie pacjentów i niedawnego "zdarzenia":
- Wszystkich rannych w centrum operacyjnym opatrzyłam i odpowiednio oznaczyłam. Jeden pacjent stan krytyczny, dwóch ciężki, reszta stan lekki. Na chwilę obecną brak ofiar śmiertelnych, wszyscy otrzymali potrzebną pomoc. - zakończyła wypowiedź, bo w sumie nic więcej do powiedzenia nie miała. Czekała na ewentualne pytania, obserwując ekran i "sekcję" robota.

Yelonek

Sai

Unikając pytań poprzez przeczekanie finalnie spróbowała odwrócić uwagę.
- Chyba coś znalazł ciekawego - rzuciła wskazując ruchem głowy ekrany.
Nie chciała jeszcze zdawać raportu. Wyszła z założenia, że sytuacja powinna być opanowana przez wywiad, który przecież stara się być tak cichociemny jak może. A jeśli ktoś inny wyrwie się przed szereg z informacjami, to jego powinno się lepiej rozpytać na okoliczność posiadanej wiedzy.

Wania

Sai i Becky

Po słowach Becky odezwał się kapitan Terlecki.
- Jeszcze nie udało się nikogo przesłuchać, wszyscy pacjenci są utrzymani w stanie śpiączki farmakologicznej, żeby medboty zrobiły swoje.
- Obserwujemy ich także, czy nie rozwiną się u nich cysty jak u Jupczenki. Stan technika Nagaty jest dość nietypowy, podejrzewam jakieś zatrucie, ale będę musiała przeprowadzić kilka testów - dodała dr Carter. - Szczególnie, że pocisk, którym został trafiony, wyparował. Całkiem dosłownie - dodała widząc niezrozumienie na twarzy płk Hoang. - Przypuszczam, że został sprefabrykowany poprzez manipulację cząsteczkami wody w ekstremalnie niskiej temperaturze, tworząc mocno skondensowany lodowy pocisk, przez co strzelec uniknął wykrycia na bramkach detekcyjnych.

Chinka skinęła głową na te informacje.
Oficer Perry odchrząknęła.
- Cudem, to może za dużo powiedziane. Na pani rozkaz większość informatyków została odseparowana do prac nad Konstantinem, a technik do nas przydzielony ledwie dycha pod respiratorem. - starała się brzmieć dyplomatycznie i nieoskarżycielsko, lecz mimo to, Chinka zmarszczyła brwi. - Co nie zmienia faktu, że jedyne co potwierdza autentyczność tej wiadomości, to fakty zebrane przez ten zespół. Równie dobrze mogła być ukryta na serwerach, bądź nadana z jednego z terminali okrętowych i pod tym kątem prowadzone są analizy.
- Nadal badamy znaczenie pseudonimu podanego w wiadomości: "grupa Jutrzenki", sprawdzamy konotacje historyczne, odwołania do popkultury, memy oraz znaczenia słowa - dodała dr Carter. - Ale mamy, jak wspomniała Amanda, lekkie niedobory kadrowe.
- Rozumiem - pokiwała głową płk Hoang. - Admirał obawia się eskalacji, zatem jakie rekomendacje mam mu przedstawić? Na wypadek gdyby to wyszło.

Terlecki szepnał do Perry, tak, że i Sai i Becky słyszały.
- To znaczy, że już wyszło
Admirał Albright był politykiem i administratorem, którego dowodzenie okrętem nie koniecznie interesowało, a myślami częściej był w nowej kolonii niż przy sprawach bieżących. Zwierzchnictwo wojskowe nad ekspedycją praktycznie pełniła płk Hoang, ku niezadowoleniu rozgrywających z różnych frakcji.

- Stan centrum operacyjnego? - powtórzyła pułkownik.
- Doświadczyliśmy jakiejś anomalii, nie mamy jeszcze pełnych informacji. Po komunikacie doszło do dziwnego wyładowania elektrycznego, sytuacja wydaje się opanowana. - odparł szybko kapitan.

Dr Carter na ekranie wyświetliła na ekranie komunikat w cyrylicy.

Lamsen

Robert

Grzebanie w robocie przerywał na robienie notatek z poczynionych odkryć i zdjęć odkrytych ingerencji. Postarał się zabezpieczyć instalacje poczynione przez nieautoryzowanego podwykonawcę celem szczegółowej analizy, zwłaszcza w kwestiach ingerencji w prawa robotyki.
- Wygląda na to że nasz robocik był w bezpośrednim pobliżu operatora. Radiowym, bym powiedział. Przeszukajcie lokalizatory albo alibi podejrzanych w momencie... zajścia. - mówił trochę do siebie, trochę do asystującej techniczki.
- Mojej zabawy póki co koniec, potrzeba kogoś dobrego z IT. Mógłbym niechcący wyczyścić informacje z backloga. - wskazał na tablet z aktywnym połączeniem.
Wytłumaczył też obecnym swoje ustalenia.

Yelonek

Sai

Ze skupieniem absorbowała wszystkie rewelacje stosując metodę "zamknij ryj i słuchaj". Widząc wyświetlone szlaczki, zapewne rosyjskie, spróbowała pośpiesznie wyciągnąć PDA i zrobić tłumaczący skan, jednak po chwili sama się zganiła za pomysł. Z jakiegoś powodu nie dopuszczało się niegdyś nawet telefonów komórkowych na spotkaniach, więc co dopiero urządzenie podatne na hacking z możliwością livestream. Mitygując się sama, a także w ramach paranoicznego zabezpieczenia, postanowiła wyłączyć PDA na czas odprawy.

Widząc pospieszną ewakuację przewróciła oczami.
- Tak, bo wybuch ma siłę rażenia przez wyświetlacz - skomentowała pod nosem tak, by Perry, Terlecki i Jinx słyszały. Jeśli ktokolwiek zamierzał jednak przerwać transmisję - stanowczo oponowała, chcąc mieć aktualny podgląd na sytuację. Cholera wiedziała, czy w przyszłości sama się nie wpieprzy na podobną pułapkę. Liczyła, że chociaż procent z przebiegu rozbrajania lub demontażu będzie w stanie zapamiętać.
-...posiada pani wyjątkowe umiejętności komputerowe... - brzmiało w tle, które kierowało się do niej wytrącając ją z myśli.
- Wiem - ucięła szybko. Poniekąd nie zarejestrowała faktu, że przyporządkowano ją do Perry.
- Jeżeli macie coś do dodania, bądź jakieś pytania, to teraz jest na to pora.
Uniosła rękę, niczym w szkole.
- Mam dwa. Po pierwsze, nie znam rosyjskiego, więc niech ktoś mi to przetłumaczy. Po drugie, skoro przeszliśmy w etap skrajnej sraczki, kto ma bezpośredni dostęp do Konstantina? A także, kto ma szeroki dostęp do pomieszczeń okrętowych, a nie wybija się kwalifikacjami?

Aenyee

OOC: Wykształcenie, rzut 3 sukcesy (na roll20)

Patrzyła na ekran i ruskie "znaczki" próbując coś z tego rozczytać i zrozumieć. Na studiach miała jakieś podstawy rosyjskiego, jak i kilku innych języków. Głównie słownictwo medyczne, ale podstawowe zwroty też. Miała nadzieję, że nauka nie poszła na marne i coś jeszcze pamięta.

Widząc co dzieje się na ekranie i poza nim, przytaknęła pilotce, która oponowała przed wyłączeniem transmisji. Jeśli dojdzie do wybuchu, szybciej będzie w stanie ocenić stan rannych, przeanalizować sytuację w drodze na miejsce zdarzenia i udzielić odpowiedniej pomocy. A jeśli nie będzie "bombowo" to zawsze zobaczy coś nowego i czegoś nowego się nauczy. W końcu sekcja to sekcja, te na ludziach przerabiała na praktykach w starych, dobrych czasach.

Po usłyszeniu przydziału chciała już odpowiadać Terleckiemu, ale Sai odezwała się pierwsza. Becky pytań w sumie nie miała, poza tym, który to sierżant Beam. Czuła się w sumie nawet trochę zaszczycona. Zespół Whisky należał jednak do elitarnych.

Wania

Sai i Becky

Transmisja nie została przerwana, a saperzy sprawnie uporali się z ładunkiem.

Z odpowiedzią i tłumaczeniem pośpieszyła Becky.

Lamsen

Robert

Westchnął i wytłumaczył swoje ostrożne podejście:
- Teoretycznie, jest to prosta czynność z którą nie miałbym najmniejszego problemu w normalnych okolicznościach. Przypominam jednak, że biorąc pod uwagę dotychczasowe zabezpieczenia i złożoność wprowadzonych modyfikacji, zaleciłbym raczej daleko idącą ostrożność żeby uniknąć bezpowrotnego utracenia danych. Jeśli nie macie absolutnie nikogo do dyspozycji, mogę wezwać swojego współpracownika Richtera. Raczej potrafi zachować dyskrecję gdy się go ładnie poprosi.

Gibbsowi odpowiedział:
- Z jednym z nich rozmawiałem dzisiaj przy śniadaniu w kantynie. Później poszliśmy do pracowni. Pracował przy projekcie jak to Havis, ale... wzruszył ramionami, patrząc na zdjęcia.
- Potem znowuż w kantynie mignął mi któryś z Gojów gdy wchodził z Matthewsem. Goj szybko wyszedł z sali, za nim podążyła od razu Henderson. W sumie dziwne, że przyszedł na lunch i wyszedł nic nie jedząc? Jako że miałem do niej sprawę, poszedłem ją zaczepić, po czym mnie Pan zgarnął.

Próbował sobie przypomnieć, czy Goj wchodzący na lunch był ubrany tak samo jak Goj któy pracował w laboratorium chwilę wcześniej. Jeśli mu się to udało, podzielił się spostrzeżeniem z agentem.

Yelonek

Sai

Zignorowała zupełnie rosyjskie translacje, książki i inne brednie. Silenie się na aspekty kulturowe zamachu wydawały się jej zbyt wątłe, zaś polityczne uświadomiły ją jaką jest ignorantką. Skupiła się na metodyce działania.
Trawiła podane jej informacje na tyle długo, by nie komentować niczego. Dopiero po zapięciu pasa i, nieco przedłużającym się przez wadliwy kciuk, ładowaniu amunicji spytała:
- A co, jeśli już z miejsca jestem w stanie powiedzieć, że soft leży po całości? Czy na dobrą sprawę, możemy wierzyć, że hardware będzie lepszy?
Mechanicznie dopychała naboje w magazynku aż był pełny, dobijając od spodu kartridżem tasera.
- Spytam prosto z mostu. Jak bardzo mamy upośledzoną sieć, by móc wpinać w nią swoje elementy?
Sai nie miała tu na myśli swojej Harpii. Setki punktów dostępu generowały niemożliwy nadzór w postaci innej niż cyfrowej. Jeśli ten kulał, to można było miejscowo wpinać przekaźniki rejestrujące przekaz wewnątrz sieci, a zwłaszcza zapytania samego Konstantina. Proste punkty dostępu by je odrzucały, a użytkownik by o nich nawet nie wiedział... Chyba, że by wiedział po przejrzeniu rejestru z takowych wtyczek. Alternatywnie, musiałoby to być VI podobne jak na Harpii, z tym że z tysiąc razy efektywniejsze.
Sai nie zamykała rozważań poza wymienione ramy, wiedząc że w świecie informatyki niby była lepsza od przeciętnego zjadacza chleba, ale nie na tyle by uchronić wszystkie swoje fundusze z konta przy zmasowanym ataku lub pijane nudesy przed publikacją. Liczyła na jakiś trop ze strony Perry, która zdecydowanie wiedział więcej niż raczyła powiedzieć.

Aenyee

Becky

Próbowała przypomnieć sobie co to był za film albo z kim się wtedy umawiała... Kiedy podszedł do niej McCoy, podziękowała za udzielenie dostępu i niezwłocznie udała się do zbrojowni.

W drodze tam jej myśli na przemian zaprzątał rosyjski dialog i tajemniczy mail z załącznikiem. Biorąc uwagę to co usłyszała odnośnie Konstantina, brała pod uwagę, że ktoś mógł ją szpiegować czy też śledzić jej ruch w sieci i dlatego taką wiadomość dostała. Jej analizę zostawiała sobie na wieczór, kiedy na spokojnie będzie mogła odpocząć w swojej kajucie.
O ile nic do tego czasu nie wybuchnie... - pomyślała.

Zbliżając się do drzwi zbrojowni trochę się zestresowała. Miała poznać osobiście zespół Whisky, a do tego jeszcze z nimi współpracować! Gdy weszła do środka i zastała tam żołnierzy, zasalutowała i przedstawiła się:
- Porucznik Rebbeca Jinx melduje gotowość do działania! Tylko potrzebuję sprzętu.

Wania · Wysłany: Nie 14:34, 07 Mar 2021 Temat postu:

Becky

Wnętrze zbrojowni pachniało jak szatnia po wuefie. Po przekroczeniu progu dostrzegła zorganizowaną w kącie siłownie, w której na sztandze ćwiczył jeden z żołnierzy, a drugi go asekurował.
- To jest drugi najlepszy pomysł jaki można mieć, skoro nie masz pomysłu na prezent - mówił ten asekurujący do ćwiczącego. - To są trzy proste kroki: bierzesz pudełko, wycinasz dziurę i wkła...
- Oficer na pokładzie! - przerwał mu głos z drugiej części pomieszczenia. Znad rozebranego karabinka M4 wstał żołnierz, na oko znacznie starszy od pozostałych i to on pierwszy dostrzegł wchodzącą Becky.
- Pani porucznik! - powitali ją ćwiczący i wrócili do swoich zajęć, lecz przerwanej dyskusji nie podjęli.

W tym czasie starszy komandos podszedł do niej i uścisnął dłoń.
- Starszy sierżant Jim Beam - przedstawił się. - Ten na ławce to John Walker, z nim ćwiczy Jean Ballantimes. Sierżant Jack Damiels - wskazał ukrytego do tej pory afroamerykanina o jasnej karnacji rozciągniętego na pryczy i pogrążonego w lekturze. Beam skierował swoje kroki w stronę stanowiska na którym pracował. Dał znać Becky, by mu towarzyszyła.
- Sprzęt zaczęliśmy już kompletować, lecz zawsze możesz zawnioskować o coś jeszcze - wskazał na stolik pod ścianą, gdzie leżała broń, pancerz oraz zapasy medyczne. - Czekamy na info, gdzie skierować grot włóczni, zatem rozgość się i szczerze? Oby twoje umiejętności nie były konieczne. - zakończył z uśmiechem.

Wręczył jej także radiostację ze zwykłą słuchawką. - Jesteśmy na kanale 4; ja jestem Whisky 1, Jack to dwójka, Jean trójka, a Johnny to czwórka. Dla ciebie zarezerwowaliśmy "Doc"

____
OOC:
Miejsce w eq wedle kratek, X = not usable ofc; statystyki broni są opisane w mechanice, by użyć itemu, musi być w vest lub pocket, uzycie itemu uniemozliwia korzystanie z broni i utrudnia poruszanie się

Robert

Abby popatrzyła na Gibbsa na wzmiankę dotyczącą zaangażowania kolejnej osoby, a ten pokręcił głową.
- To może poczekać, dysponując tropem w postaci Gojów, być może asysta IT nie będzie potrzebna - odpowiedział agent Gibbs, a przez radio przekazał komunikat, by namierzono PDA Havisa, Henderson i Matthewsa.
- Sprawdźmy więc pana pracownie, tak, przy której się spotkaliśmy raczej będzie już zimna.

Sai

Perry zmarszczyła brwi.
- Sieć jest na tyle elastyczna, żeby mogło w niej funkcjonować każde urządzenie, od zmywarek, rozrywki aż do systemów uzdatniania. Konstantin jest tak zaprogramowany, by rozmawiać z każdym systemem i autonomicznie wydzielać mu środowisko w jakim może funkcjonować. Przy czym każde takie środowisko nie ma wpływu na inne; jak włamiesz się do sieci w pralni, jedyne co, możesz zmienić ustawienia prania, nie połączysz się przez to z podtrzymywaniem życia. A jak będziesz próbował, Konstantin z automatu raportuje i blokuje takie próby. Co masz na myśli, że soft leży po całości?

Z tym pytaniem ruszyła w stronę pracowni, gdzie prowadzona była sekcja robota. Jeżeli wiedziała coś więcej, na razie nie ufała Sai na tyle, by cokolwiek powiedzieć.

Robert i Sai

Uwagę zebranych w sali odwrócił syk otwieranej śluzy i alarm czujników metalu. Rudowłosa kobieta wylegitymowała się strażnikowi na wejściu i alarm ucichł. Towarzysząca jej kobieta z dredami otaksowała wzrokiem pomieszczenie. Obie skierowały się w stronę Gibbsa, Sciuto i Roberta.
- Gibbs - rudowłosa powitała agenta.
- Oficer Perry - skinął jej głową. - Mieliśmy iść sprawdzić pracownię pana Sharpa w poszukiwaniu pana Goja, Havisa. Bliskiego współpracownika - wskazał na Roberta. - Z tego, co rozumiem, sekcja i tak napotkała na impas, ale to może pan Sharp was wprowadzi. Mieliście okazję się poznać na przesłuchaniu.

Yelonek · Wysłany: Sob 2:02, 13 Mar 2021 Temat postu:

Sai

Słuchając Perry warknęła i koniec końców się nie powstrzymała.
- Wyobraź sobie, że haker to nie tylko człowiek przy klawiaturze. Wyobraź sobie, że wpina w sieć urządzenie, które monitoruje przepływ danych. Jest zaprogramowane, by nie wprowadzać najmniejszych zmian w komunikatach i przekazywać je dalej tak jak były, ale tylko zapisywać. Coś jak zboczeniec obserwujący cię przez miesiąc. Wie, kiedy kończysz pracę. Wie, kiedy wstajesz. Wie, kiedy nie ma cię w domu. Wie, kiedy masz wolny weekend, a co który pracujesz. Wie, kiedy się masturbujesz, bo wcześniej zasłaniasz zasłonki, albo co gorsza, wpiął ci się w kablówkę i wie, że oglądasz właśnie porno z tuzinem murzynów. To samo dotyczy transferu danych. To nie jest kwestia dnia czy dwóch, a miesiąca lub nawet więcej. Ktoś potem siada i analizuje przesyłane dane, szukając zmiennych, komend, poleceń. AI wie czego szuka, ale oczekuje wyniku. A co jeśli zmieniasz mu wynik, który on otrzymuje i na podstawie którego podejmuje swoje decyzje?

Nie dokończyła myśli, czekając aż Perry wysnuje własne wnioski. Poniekąd też była ciekawa, na ile dziewczyna potrafi myśleć logicznie, a na ile jest tylko skurwiałym narzędziem "nadzoru i przyjebania", w skrócie NIP.

Po wejściu do pomieszczenia z jajogłowymi była cicha. Z przyzwyczajenia, wolała najpierw wiedzieć z kim ma do czynienia, a na jej szczęście, to Perry była tą od gadania, zaś Sai tylko od obserwowania.

Lamsen · Wysłany: Pon 23:12, 29 Mar 2021 Temat postu:

Robert

Nie do końca zrozumiał zamiary Gibbsa, więc z obojętnością wzruszył ramionami - w końcu swoje zadanie wykonał. Może przez kogoś świadomego sytuacji wrzucenie Gojów pod pociąg byłoby postrzegane jako skurwysyńskie, ale chociaż będzie miał wytłumaczenie gdyby projekt nie został dowieziony.

Nauczył się już nie dziwić, ale witanie wyższej rangi per „oficer” było co najmniej dziwne, podobnie jak mocno nieregulaminowa fryzura nieznanej mu kobiety. Zirytował się nieco słysząc briefing od agenta do Perry, więc sapnął i powiedział stanowczo:
- Panie Gibbs, zaręczam, że wyznaczone cele należące do moich kompetencji zostały zrealizowane w stu procentach. Przerwał na moment, żeby się uspokoić, po czym zaczynając od przedstawienia się nieznajomej której wzrok złapał, zreferował swoje ustalenia:
- Dr Robert Sharp, robotyka. Póki co, z wybebeszenia naszego robozbawcy ustaliłem następująco:
* W robocie brak backupu i śladów połączeń.
* W ośrodku decyzyjnym znalazłem komendę zawieszającą klauzulę Asimova. To wyższa szkoła jazdy nawet dla doświadczonego robotyka.
* Operator ASIMA podczas zdarzenia pracował w trybie pseudomanualnym – celem obejścia zabezpieczeń musiał być stale w jego zasięgu, nie więcej jak 20 metrów.
* Robot miał wbudowany mechanizm samozniszczenia, który dezaktywowałem. Ładunek chwilę temu wywieźli saperzy.
* Uzyskałem i utrzymuję dostęp do backloga, z którego sprawny informatyk ściągnie informacje niczym technik odciski palców z okradzionego sejfu.
W międzyczasie pokazywał na „pacjencie” i w kuwetach na stoliku części i sekcje/obwody o których referował.

Jeśli nie było pytań, zapytał zanim udał się z powrotem do pracy nad swoim projektem:
- W czymś jeszcze mogę pomóc?

Aenyee

Becky

Odpowiedziała na powitanie, po czym podszedł do niej Beam. Słuchała uważnie co mówił i rozglądała się po zbrojowni. Kiedy pokazał jej stolik, zaczęła przeglądać rzeczy na nim.
- Ja też zawsze mam nadzieję, że się nie przydam na żadnej misji. Nie, że wątpię w swoje umiejętności - jak będzie trzeba, tfu tfu, Was poskładać, to to zrobię. Jak patrzę na sprzęt to raczej wszystko jest. I do dawania życia i do jego odbierania. - uśmiechnęła się smutno do sierżanta - 1, 2, 3, 4... Chyba zapamiętam! A, jakby co, nie krępujcie się przy mnie - swoje lata wśród żołnierzy przeżyłam, specyficzny humor mnie nie rusza, a nawet bawi - mrugnęła do Beama i zaczęła pakować sprzęt.

Wania

Becky

Po uporządkowaniu sprzętu zauważyła, że sierżant Beam przyglądał się jej z uwagą. Oceniająco i oczekująco, ale widząc przebieg procesu, spojrzenie weterana traciło na intensywności. Pozostali żołnierze wrócili do swoich zajęć, a pomieszczenie wypełniło się dźwiękiem opuszczanych ciężarów. Po krótkiej chwili, ćwiczący żołnierze wrócili do rozmowy o wszystkim i o niczym.
- Całe dwa lata spokoju, a teraz nagle, gdy coś się zaczęło dziać, ta ma pretensje - podjął stękający z wysiłku Walker.
- Nie zrozumiesz, nie dogodzisz - skwitował Ballantimes. - Dlatego ja się cieszę, że moi zostali na Ziemi. Ciekawe jak się urządzili.
- No tak, mały biały domek z małym białym płotkiem - zaśmiał się John. - Znaczy się penthouse z widokiem na Pentagon.
- Praca dla Muska III ma swoje plusy - wyszczerzył się w odpowiedzi Jean. - Żonka jest dyrektorem operacyjnym R&D - dodał wyjaśniająco na potrzeby Becky. Usiadł na ławeczce i napił się wody, po czym zamienił się miejscem z towarzyszem. - Jak wszystko pójdzie dobrze, to z dzieciakami będzie na Mezoameryce zanim zasłonki się jej znudzą.

Piąty z żołnierzy zaśmiał się, po czym zmienił kanał telewizji okrętowej. Becky obróciła się w jego stronę i zauważyła na dużym ekranie znajomy schemat. Pomieszczenie zaznaczone na pomarańczowo pulsowało, by w sekundzie, w której jej wzrok na nie padł, zgasnąć. Rozejrzała się czy inni zarejestrowali ten fakt, lecz każdy był zajęty swoimi czynnościami. Beam składał broń, Walker i Ballantimes ćwiczyli, a Damiels czytał. Gdy spojrzała ponownie na ekran leciał na nim stary serial animowany dla dzieci, gdzie ekipa piesków próbowała złapać psa-robota, który zepsuwszy się rozrabiał w miasteczku. Jednocześnie usłyszała też syk zamykanych drzwi za sobą.

- Pani porucznik, póki oczekujemy na rozkazy, za piętnaście minut będziemy robić "faktorkę", nasz drill CQB w wydzielonej części okrętu, a potem postrzelamy na strzelnicy. Zachęcam, byś do nas dołączyła. - zasugerował jej przyjaźnie Beam.

Sai - przed wejściem do pracowni

Perry przystanęła na chwilę, przed przekroczeniem progu do pracowni z robotem.
- Tak, na pewno nie przygotowywali tej akcji wczoraj - zgodziła się. - Lecz dostępy do systemów krytycznych dla powodzenia misji są zapieczętowane przez twórców softu i nikt "jeszcze" przez te zabezpieczenia się nie przebił, a każda próba przy ingerencji weń jest automatycznym red flagiem. W czasie misji było kilka prób, lecz wszystkie zostały zweryfikowane. Najczęściej research szedł za daleko i odbijał się od firewalla. A nawet jeśli ktoś zhackował automat z kawą, żeby nieustannie lało się esspresso, to przekroczony pobór mocy, tudzież czujniki systemu podtrzymywania życia od razu to raportują i odcinają sekcję. Także ktoś może podsunąć fałszywy wynik automatowi do kawy, lecz pozostałe systemy są od tego niezależne i nie do oszukania. - odparła, śmiejąc się ze wzmianki o murzyńskim przyjęciu.

Czekając na otwarcie drzwi Sai kątem oka odnotowała zsynchronizowaną malfunkcję ekranów w holu. Wyglądało to jak pionowa kreska szerokości kilku pikseli wypełniona "białym szumem", przemieszczająca się szybko z dala od pracowni, w głąb okrętu, w przeciwną stronę względem skąd przyszli. Towarzyszyło temu ciche elektrostatyczne trzeszczenie. Syk otwieranych drzwi zgrał się ze zniknięciem zjawiska za załomem korytarza.

Sai i Robert

Po wysłuchaniu naukowca Perry pokiwała głową.
- Dziękuję doktorze Sharp. Dobra robota. Trop z Gojem wydaje się obiecujący - dodała do Gibbsa. - Myślę, że wszyscy pójdziemy. Będziemy też potrzebowali jakiegoś odizolowanego środowiska, by przejrzeć backlog, ale po kolei - spojrzała na Sai, dając jej szansę zabrać głos, lub zadać pytanie Robertowi.

Robert

Gdy zaczął referować swoje osiągnięcia nagle, ze zdziwieniem, stwierdził, że jakoś łatwiej mu się oddycha, a lampy świecą trochę jakby mocniej. Dziwne subiektywne uczucie. Mimo to zdawało mu się, że i pozostali w pomieszczeniu technicy bardziej się wyprostowali. Nie stracił jednak rezonu i kontynuował wypowiedź. Po jej zakończeniu czekał na pytania, choć myślami był przy swoim projekcie.

Sai (opcjonalnie) i Robert
Po ustosunkowaniu się do pytań, opuścili pomieszczenie w towarzystwie agenta Gibbsa i w milczeniu zmierzali do pracowni. Nagle, na wysokości prostopadłego korytarza prowadzącego w stronę hangaru, drogę zastąpił im Spot.

Zmierzył ich zimnym, bezdusznym spojrzeniem wbudowanej w pysk kamery i mogli by przysiąc, że usłyszeli ciche warczenie, choć mogło to być tylko trzeszczenie serwomotorów i trybików maszyny. Gdy tylko próbowali go minąć, ten, zachowując dystans, przemieszczał się tak, by dalej blokować przejście.

W pełnej synchronizacji zaćwierkały ich komunikatory. Każdy otrzymał :link: z fragmentem starego utworu. Spot obserwował ich z uwagą.

	Forum Earth 2092 Strona Główna -> Lost Colony	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 Następny
Strona 9 z 10