Rozdział 1: Zaklinacz deszczu

Yelonek

Wąskie uliczki pełne straganów oferowały najróżniejsze towary. Przez typowo spożywcze, jak suszone mięso czy kapusta, przez towary użyteczności domowej, po zauważalnie kradzione towary. W przypadku tych ostatnich widać, że towar był albo zdobyty własnoręcznie przez sprzedawcę, jak i kupiony przez chuchrowatych paserów. Naszyjniki, pierścionki, świeczniki, a nawet zbroje z nie do końca wytartą krwią. Głównie ekwipunek przykuwał uwagę, gdyż był nawet trochę egzotyczny.

- Signore spojrzy - zagadnął paser. - Karabela kapitana Fijońskiej dziewicy!
Zaprezentował broń wysokiej klasy ze znakomicie zdobionym ostrzem. Pochwa miała wygrawerowane i pomalowane znaki estalijskiej floty wojennej.
- Jedyne 9 sztuk złota, niezależnie od waluty. Mam też inne towary!

Zaprezentował kolejno dwa rodzaje buzdyganów jednoręcznych.
- Fantastyczny do zrzucania z konia lub na lekkozbrojnych pendejos - szturchnął nim elfa w pierś demonstracyjnie. - Póki żelazo lub stal ciała nie odziewa, póty krzywdę będzie robić. Na takich na golasa ostrze rzecz jasna lepsze, ale nie każda brzytewka przez dobrą skórę przejdzie jak przez masło. Jedyne 7 sztuk złota i ... a niech będzie, bez drobnicy w srebrze. Ewentualnie ten drugi - wskazał drugi buzdygan z licznymi kolcami. - Ten w sam raz jak ese ma nawet stal, ale - uniósł palec - niejednolitą. Świetnie bije w szczeliny a kolce można ostrzyć jakby było mało. A są ostre, signore sprawdzi. Też świetny na gołodupców bez pancerza. Jedyne 11 złota. A skoro o gołodupcach mowa...

Szturchnął chłopca... albo krótko ostrzyżoną dziewczynę, nie było co do tego pewności, by otworzyć skrzynkę. Siegnął po skórznię z pojedynczymi metalowymi płytami.
- Wyrób szermierzy z Margritty. Nie na wojnę, lecz perfekcyjne dla zwinnego fechmistrza. Lekka, twarda skóra, zaś płytki wszyte tak, by chroniły najważniejsze miejsca. Wątrobe, jeśli nie siadła od picia. Serce, o ile bella chica go nie złamała, oraz lewe ramię, którego fechmistrz nie zasłoni w porę. No, chyba że myślimy o czymś porządnym. Pancerz gwardii? Tylko tu osobno przód i tył sprzedaję - zademonstrował napierśnik zapinany na pasy na plecach i odpowiednik osłony na plecy. - Mam naramienniki do kompletu i jedną rękawicę. Naramienniki mają zaczepy na płaszcz, jeśli signore sobie życzy wystawny wygląd. Jeno godło zamalować na piersi jeśli taka wola.

Zamyślił się.
- Skórznia szermiercza 13 złota, napierśnik 9, plecy też 9. Naramienniki po 4. Rękawica gratis, jeśli pozostałe części by signore brał.

Lamsen

Xavier

Z chłodnym zainteresowaniem przyjrzał się oferowanym wyrobom. Rzekł do sprzedawcy
- Pokręcę sięi poszukam czegoś korzystniejszego. W międzyczasie zastanów się nad ceną szabli i skórzni i jak mnie przekonać do zakupu.

Nadineervans

Aile

Przechadzała się między stoiskami, jednak nigdzie nie bylo tego co ją interesowało. Broń miała, zbroję jako tako też.
Poszła za radą Xaviera i szukała konia.

Yelonek

Xavier

Kupiec porachował na liczydle. 22 korony wskazywała suma.
- Może się dogadamy. Obniżę do 13 złota i 20 srebra, ale miałbym małą prośbę w zamian. O ile signore jest zainteresowany.

Aile

Kręcąc się po targu znajdywała przeważnie osły, nie tylko dosłownie. Odnalazła dwóch kupców sprzedających konie, jednak ceny były ewidentnie poza jej możliwościami finansowymi. Jedyna opcja jaka była w zasięgu, i to z pożyczką, kosztowała 13 sztuk złota. Wierzchowiec był leciwą klaczą sprzedawaną przez rolnika z daleka, zapewne używaną jako koń pociągowy.
- Seniorita, ona zdrowa, silna. Dwadzieścia trzy lata, a spojrzy jeno na zęby... Jeszcze są!

Nadineervans

Aile

Uśmiechnęła się do sprzedawcy i odeszła.

"Dwadzieścia trzy lata. Wiem, ze niektóre konie żyją nawet do trzydziestu lat, ale nie będę ryzykować."

Stwierdziła, że odpuści sobie kupno wierzchowca.
Czas zaopatrzyć się w jakąś żywność i pojemniki z wodą.
Przydałyby się jej przede wszystkim owoce, chleb, suchary, solone mięso.

Lamsen

Xavier

- Czyli teraz wiem ile ten towar rzeczywiście jest warty. Skrzywił się. [/i]- A co masz na myśli?[/i]

Yelonek

Aile

Stoisko trapera mijała wcześniej, toteż wiedziała gdzie się kierować. Buty, płaszcze, torby i bukłaki posiadał w różnych rozmiarach. Nawet zestawy noclegowe, jak koce, pełne posłania i namioty. Także małe zestawy suszonego lub solonego mięsa, suchary i chleb. Nie brakło też małych papierowych saszetek z ziarnem lub ziołami.

Wszystko wahało się w przedziale cenowym od 80 miedziaków do maksymalnie 50 srebrników.

Xavier

- Cóż, zajmuję się też skupem. Jakby posiadał pan różne towary z drugiej ręki, z gatunku tych gorących, chętnie przyjmę za trzecią część ceny. W zamian za teraźniejszą obniżkę rzecz jasna. W innym wypadku obniżka wyniesie jedynie 20%.

Nadineervans

Aile

Przejrzała rzeczy na stoisku, stwierdzając, ze pare z nich jej sie przyda.

- Ile kosztuje koc, namiot, 3 bukłaki, suszone mięso, suchary, pieczywo i zioła?

Lamsen

Xavier

- Trzy z pięciu na skupie, obniżka do dziesięciu teraz, dorzucam swoje dwa miecze i możesz szykować nowy stojak na towar.

Yelonek

Aile

Traper pogładził siwawą bródkę.
- Długa trasa, eh? Policzmy. Koc 80 miedziaków, trzy bukłaki po 50... to już dwa srebrniki i 30 miedziaków. Dwie dniówki suszonego mięsiwa, pieczywo na zagryzkę i dwie dniówki sucharów... To srebrnik. Pamiętaj rozmoczyć. - dodał pakując w liście palmowe.

- Zioła lecznicze, na ranę stosować. W saszetkach sprzedaję, ale to towar luksusowy. Maksymalnie jeden dziennie na ranę. Nie więcej. Tu cztery paczuszki, to 4 srebrniki. Gratis listki herbaciane. Saszetka na bukłaczek, ale nie radzę tego pić na pustyni.

Poszperał za namiotem. Wyjął większe zawiniątko.
- Dobry, pustynny. Burzę piaskową przetrwa, ale to rzadkość tutaj. Mocno w ziemi usadowić i pilnować tych sznureczków. Żadnego nie zostawić luzem. Za niego liczę 35 srebrników. Podsumujmy...

Przeliczył raz jeszcze.
- 42 srebrniki i 30 miedziaków. To wszystko?

Xavier

Paser popatrzył z mimowolnym uśmiechem.
- Z ceny bardziej nie spuszczę, bo będę stratny. Ale na skup się zgodzę, bo dobrą jakość widzę. Może uda się drożej sprzedać.

Ocenił jakość wyrobów.
- Krótki mieczyk tak z 5 złota widzę warty, więc liczmy za 3. Zwykły... - zważył w ręce - Za 8 będzie rozsądną ceną, więc 4 i 80 miedziaków dam za niego. W sumie 7,80.

Lamsen

Xavier

- Zgoda. Jestem Xavier. Wyciągnął rękę na znak zawarcia umowy.
- Jakie jeszcze miejsca warte odwiedzenia w tym mieście są prócz tawerny? azpytał po dokonaniu wymiany.

Nadineervans

Aile

- Nie. To bedzie wszystko. Dziekuje.

Uśmiechneła się do sprzedawcy i odeszła, kierując się do karczmy.

Yelonek

Xavier

Sprzedawca uścisnął dłoń elfa. Najwyraźniej był zadowolony z transakcji.

- Oprócz tawerny? Niewiele tu się dzieje. Kawałek dalej jest targ niewolników, tamta alejka i w prawo. Jest jeszcze "gleba". Walki psów lub na pięści z zakładami. Czasem na śmierć i życie jak jakiś pendejo rzuci putą nie na tego ese co trzeba. A tu - wskazał inną uliczkę - dojdziesz do placy z kapliczkami. Ranald i Khaine dzielą tamto miejsce. Tak to więcej nic tu nie ma. Jeśli signore szuka rozrywek to polecam do Magritty się przejechać. No, o ile się nie ma listu gończego na głowie.

Aile

W drodze powrotnej dwukrotnie o mało nie została okradziona, gdyby nie honor tutejszych złodziei. Mieli zwyczaj puszczać znane tylko wśród złodziei znaki by upewnić się czy nie mają na celowniku swojego. Szybka odpowiedź gestem i natychmiast udawali, że nie było kontaktu wzrokowego.

W karczmie zdążyło się zrobić nieco tłoczniej z niewielkimi zmianami - wyparowały dryblasy, zaś pojawili się w ich miejsce jacyś podróżnicy. Liczne torby utwierdzały Aile w przekonaniu, że chyba dopiero co przyjechali.

Lamsen

Xavier

Rozejrzął się szukając śledzących go oczu, użył do tego wypolerowanej powierzchni któregoś z artykułów sprzedawcy. Zapytał jeszcze, zanim odszedł z powrotem do karczmy pilnując sakiewki i nowych nabytków - W jakie dni tutaj bywasz, Anonimowy? To twoje stałe miejsce urzędowania?

Nadineervans

Aile

Wzrokiem skakała z osoby na osobę , zastanawiając się czy nie widzi tutaj kogos podejrzanego.
Starca nadal nie było. Stwierdziła, że wróci do pokoju przepakować rzeczy. Gy otworzyła drzwi, rzuciła na łóżko worek i wypakowała wszystko. Poukładała wszystko według kolejności tego co powinno być na samym dole. Sznur położyła na samym dole. Następnie namiot i koc. Na samym wierzchu umieściła jedzenie. Wytrychy natomiast schowała do kieszeni.
Była gotowa do drogi.

	Forum Earth 2092 Strona Główna -> Sesje zawieszone / Trzy asy biją dwóch króli	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 7, 8, 9 ... 14, 15, 16 Następny
Strona 8 z 16