Rozdział I: Clar Karond

Wania

Daz

-Bezczelność typowa dla kapłańskiego płatka śniegu, może i faktycznie nią jesteś - splunął i zaśmiał się. -A było grzecznie poczekać, a nie wpierdalać się, w coś, o czym się nie ma pojęcia. I ani razu nie skłamałem - syknął.

Przyjrzał się pierścieniowi i się lekko rozpogodził.
- Bardzo ładny kawałek biżuterii, nie powiem, ale już mam jedną misję od Wiedźmy do wykonania, ku chwale Malekitha. Zatem bardziej konstruktywne byłoby wykorzystanie tego świecidełka na nim - wskazał na urzędnika. - Choć na tą skorumpowaną mendę lepiej działa ostrze.

Wyrwał się z uchwytu strażnika i schylił ponownie po Rejestr Napraw i machnał nim w stronę elfki.
- Jeżeli faktycznie Heartkeeper wam coś zleciła, to na pewno zależy jej na czasie, a ta gnida śmie twierdzić, że w całej wielkiej stoczni Clar Karond nie ma wolnego zespołu naprawczego w ramach funduszu. Ale prywatnie, to od ręki... więc jak ktoś tak, chce mnie wychujać, to ja go de-chujam. A skoro mnie szukaliście, znaczy potrzebujecie okrętu. Więc kochanieńka, mówiac krótko, by kapłańskie zwoje zrozumiały: jest statek, jest misja, nie ma statku, cóż, nie ma misji. A żeby był statek... chyba rozumiecie, czy mam to rozrysować? - zakrwawioną ręką przekartkowywał księgę, skrzywiając sie z bólu od czasu do czasu. W końcu znalazłszy właściwą stronę, podsadził ją pod nos szkutnika.
-Numery, Mason, co one znaczą? - zapytał urzędnika. -Nadal się upierasz, że trzy dni to za mało czasu?

Aenyee

Wdech, wydech, wdech, wydech. To tylko kolejny durny przedstawiciel płci brzydkiej, który myśli, że jest najlepszy ze wszystkich. Chyba jednak w końcu przerzucę się na kobiety... pomyślała, po czym z niechęcią przybrała uśmiech numer 5 i zwróciła się do urzędnika:
- Szanowny sługo Malekitha, tak jak i Ty już mam dość tego szalonego jegomościa, może da radę załatwić tą naprawę i raz dwa znikniemy i już nie wrócimy?
Nie chcę straszyć, ale mogę nie móc w stanie ponownie Pana uzdrowić.

Yelonek

Wszyscy

Nawał pytań wyrwał urzędniczego niewolnika z histerycznej hiperwentylacji wpędzając go w bezdech. Rozejrzał się błędnym wzrokiem po wszystkich obecnych. Ponownie spojrzał na swoje ręce oraz brzuch. Jego umysł ewidentnie miał problem z pojęciem rzeczywistości i odróżnieniem jej od snu. Bezgłośnie poruszał ustami, aż podstawiono mu rejestr pod nos. Nie sięgnął nawet po pióro, a jedynie umoczył palec w atramencie zamazując poprzednie nazwisko Trebuchi. Poniżej, nieco koślawie, wpisał Dekappian dostawiając cyfrę 4.
- W nocy zwodujemy okręt z floty admirała Lokhira i rano czwarty dok będzie wolny - wypowiedział myśl tak szybko, że zgromadzeni musieli powtórzyć zdanie w myślach dzieląc je na poszczególne wyrazy zamiast zlepka dźwięków.

Od drzwi rozległo się pukanie.
- Wszystko w porządku? - spytał oficer zza metalowych drzwi.

Aenyee

Ariadne

- Tak, wszystko w porządku! My już wychodzimy, a niewolnik-urzędnik jak nowy! Zero śladów! - krzyknęła do oficera, po czym ciszej, do współtowarzyszy niedoli dodała - Dobra, zwijajmy się stąd, póki sytuacja jest w miarę opanowana. Jeszcze. - schowała wcześniej wyjęte sztylety, poprawiła delikatnie ułożenie włosów, po czym udała się w stronę drzwi. Nie mogła się doczekać, kiedy dosiądzie Abaddona i na jego grzbiecie wzbije się w powietrze, aby chwilę odpocząć od dwóch elfów, którzy zaczynali wyprowadzać ją z równowagi.

Trzeba tylko jeszcze wydać odpowiednie polecenia naganiaczom i szukać noclegu, skoro naprawa statku Dekappiana jeszcze chwilę potrwa. - pomyślała, już marząc o ciepłej kąpieli. Może nie w osobności?

Lamsen

Kaleth

Jak to miał w zwyczaju, nie wypowiadał się nadmiernie, tylko przysłuchiwał i obserwował.
- Proponuję iść się zaokrętować i zaplombować pomieszczenia z rzeczami osobistymi, jeszcze nam coś zginie w tym tłumie. Gdzie teraz cumujesz? spytał kapitana.
- Przy okazji, odwiedziłbym jakiegoś alchemika. Może kogoś polecacie?

Wania

Daz

-Statek będzie w czwartym doku, ale nie wejdziecie na pokład, zanim nie dowiem się, co to za misja i dlaczego ma mi na niej zależeć. Poza tym, mam swoje zadanie... - ruszył w stronę wyjścia. - Wieczorem będę w karczmie "Pod Jajami Malekitha", mają tam przednie kurwy i strawę. Możemy porozmawiać tam.

Wyszedł z pomieszczenia, rzucając pogardliwe spojrzenie strażnikom czekającym przed drzwiami i udał się na zewnątrz. Odetchnął głęboko, po czym zapalił papierosa i pogładził się po łysym łbie. Tylko tego mi brakowało... - westchnął do siebie, po czym powoli ruszył w stronę portu, wydać odpowiednie polecenia załodze, wydać resztkę złota na zapasy, a następnie to, co mu zostanie przepić i przehulać w karczmie.

Yelonek

Wszyscy

Gdy tylko jedno z nich otworzyło drzwi, oficer badawczo wsadził łeb do środka. Chwilę się poprzyglądał, a nie widząc już nic odstającego od normy - wzruszył ramionami.
- Jak chcecie coś zgłaszać to posterunku osobiście - rzucił ni to do urzędnika, ni to w przestrzeń, a następnie obrócił się na pięcie i ruszył do wyjścia, mijając kolejkę powstałą już do drzwi szkutnika. Sam urzędnik przyglądał się wszystkim szeroko otwartymi oczami nic nie mówiąc, bojąc się najwyraźniej o powstanie kolejnych nieprzewidzianych otworów.

Daz

Gdy tylko przypalił skręta i zaciągnął się pierwszym buchem, zobaczył biegnącego w jego kierunku bossmana Dumy. Nie wyglądał za ciekawie z zakrwawioną twarzą, ewidentnie chwilę temu wybitym zębem i powieką napuchniętą i czerwoną jak bretoński pomidor.
- Dru... Drummo... Drummond - sapał i pluł krwią jednocześnie. - Chyba porwali Drummond!

Pochylił się i oparł rękami o kolana próbując złapać powietrze.
- Nie wiem co się stało... Szliśmy w tłumie po targu i nagle dostałem w sagan czymś twardym aż mnie zmiotło na bruk! Nie wiem nawet kto, bo od razu dostałem drugi raz i mi świeczka zgasła. Ocknąłem się jak mi jakiś szczeniak w zaułku kieszenie fedrował. Gnoja spytałem czy to on, to mówił tylko że jakieś pół tuzina buców nas napadło z którymi się nie zadziera i każdy spieprzał na ich widok jak w nas weszli. Ponoć po wpierdolu nas przewlekli, mnie w zaułek żebym w oczy nie kuł, a czarodziejka cholera wie gdzie. - uspokoił w końcu oddech, a następnie dodał grobowym głosem - Szczeniak powiedział, że była z nimi jakaś laska z kikutem zamiast ręki. Świeżym, bo bandaże były karmazynowe od skrzepów.

Wypowiadając ostatnie zdanie patrzył na korsarza wzrokiem pełnym wyrzutu.

Lamsen

Kaleth

-Pod...jajami......ugh. wystękał zdumiony. Życie poza Koszarami było dla niego wciąż czymś nowym. Za takie teksty w szkole by co najmniej rozcięli język.
Nieco oszołomiony wyszedł na zewnątrz, chcąc przywołać orszak do wymarszu.
Przysłuchał się czerwonemu na i w mordzie marynarzowi raportującemu łysemu zdarzenia.
- Skąd, u kopanych w dupę jaszczurek, one go wytrzasneły? Jakim cudem knypek potrafi spierdolić w godzinę naprawę swojego okrętu i trzymanie załogi w jednym miejscu. Czy naprawdę puścił czarodziejkę samopas po tym kurwidołku?!
Ta misja chyba prędzej się zacznie, gdy po zamarzniętym morzy przejdą do Lustrii.
Spytał się kapłanki: - czy my go w zasadzie w ogóle potrzebujemy?

Wania

Daz

Nagle perpektywa wypuszczenia kharybdissa na miasto stała się jeszcze bardziej kusząca.
-No dobra - powiedział do elfki i jej dryblasa. -Bez Drummond nie ruszymy, a statek sam się nie przygotuje, zatem odnajdźcie ją, a ja zajmę się resztą. Wiecie, gdzie mnie znaleźć.

Aenyee

Ariadne

- Bez kogo? Dru-co? I dlaczego to my mamy jej szukać, skoro nawet nie wiemy jak ona wygląda? Chyba jeszcze zaklęcie Cię trzyma i nie odzyskałeś rozumu do końca - zwróciła się do Daza, po czym obróciła się do Kaletha i półszeptem dodała - Może jednak rzeczywiście sprawdzimy czy go potrzebujemy? Kapitanów i statków tutaj pod dostatkiem.

Wania

Daz

- Bosman powie wam co i jak - rzucił w odpowiedzi, powoli oddalając się. - A skoro Heartkeeper was do mnie wysłała, to obawiam się, że nie macie wyboru. Ale zrobicie jak uważacie... - dodał jeszcze słysząc słowa strażnika.

Lamsen

Kaleth

- Doprawdy? Zapłaciłbym torbę złota żeby obejrzeć jej minę, gdy jej powiesz, czemu nie zapewniłeś nam transportu.

Wania

Daz

-Aleś gadatliwy. Widać w tej niedzielnej szkółce nie nauczyli wykonywania rozkazów. A z Heartkeeper, i tak trafimy do jednego kotła, jeśli nie zrobimy tego, co chce i jak chce - przytrzymał się i odwrócił rozkładając ręce. - Dlatego zachęcam Jaśnie Państwa, czas wziąć się za robotę - dodał z niezauważalna nutka ironii.

Lamsen

Kaleth

Powolnym krokiem podszedł do łysego i spokojnym, zimnym głosem wycedził:

- Nie wiem skąd u ciebie przeświadczenie, że jesteśmy w tej samej sytuacji. Może i w burdelu się chowałeś, co tłumaczy manierę, ale nie radzę o takich sprawach drzeć mordy na ulicy. Chyba nic cię nie nauczyło zaginięcie twojego motorka, pod nosem wszystkich?
Pochylił się do niego i wycedził:
- I zbastuj z tonu, zanim skończysz w portowym rynsztoku. Bo teraz to ty potrzebujesz naszej pomocy, a nie odwrotnie.

Wania

Daz

Wytrzymał spojrzenie Kaletha.
- Jak na razie to WY jesteście źródłem wszystkich problemow, a TY z kolei klapiesz dziobem nieustannie, zamiast zrobić co trzeba. - spiął mięśnie w oczekiwaniu na rozwój sytuacji.

	Forum Earth 2092 Strona Główna -> Arka Khaina / Zamknięte epizody	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4 ... 9, 10, 11 Następny
Strona 3 z 11